destiny

18

Jk's pov

අද දවස මං සතුටු වෙන්නද දුක් වෙන්නද කියලා හිතා ගන්න බැරි මහ පුදුම දවසක්. මොකද මං මගෙ ආදරේ අඳුර ගත්ත දවසෙම මං ආදරේ කරන කෙනාව මගෙන් ඈත් කර ගත්තා. ඒක හරි පුදුම දෙයක්. කවදාවත් කවුරුත්ම වෙනුවෙන් ගැහුනෙ නැති මේ පපුව පුංචි රටක ඉදන් ආව පොඩි කෙල්ලෙක් වෙනුවෙන් ගැහෙන හැටි. ඒකද එතකොට දෛවය කියන්නෙ...?

අද උදේ උන දෙයින් පස්සෙ මං කොච්චර ට්‍රයි කරත් මාශිව දකින්න බැරි උනා. වෙනදට විනාඩි පහෙන් පහට මං ඉස්සරහට ඇවිත් යන ඒ ඇස් අද මුලු දවසෙම මගෙන් හැංගිලා තිබ්බෙ. ඔව්.. එයා සාධාරණයි. හරියට දන්නෙවත් නැති පිරිමියෙක් ඉස්සරහ එයා ඒ වෙලේ ගොඩක් අසරණ වෙන්නැති. ඒ වෙලේ මගෙ අතින් මගෙ පාලනේ කොහොම ගිලිහුනාද කියලා මටවත් හිතා ගන්න බෑ. පලවෙනි වතාවට මට හිතුනා ඒ ඉන්නෙ මං මැරෙනකන් පපුවට තුරුල් කරන් ආරක්ෂා කරගන්න ඕන කෙනෙක් කියලා.

ඒ හැගීමට කියන්නෙ ආදරේ කියලා නම්.. ඔව් මං එයාට ආදරෙයි. කවදාවත් ඒ ඇහෙන් කදුලක් වැටෙනවා බලන්න අකමැති තරමටම මං ඒ අහිංසක ඇස් වලට ආදරෙයි. ඔයා මගේ විතරයි රෝස්. ඔයා මේ ජොන් ජොංකුක්ගෙ විතරමයි.

කම්පැනි එකෙන් ගෙදර යන ගමන් හිටපු මගෙ අවදානෙ එක පාරටම නැවතුනේ පාර අයිනෙ තිබ්බ පොඩි ෆ්ලවර් ශොප් එකක් ළඟ. වාහනේ ටිකක් එහාට වෙන්න නවත්තපු මං ශොප් එක ඇතුලට යද්දි වයසක හැල්මොනි කෙනෙක් ඇවිත් මට බෝව් කලා.

" ආදල් හොයන්නෙ මොන වගේ දෙයක්ද? "

Jk - " සමාවක්.. "

" සුදු පාට පියෝනි මල් ඔයාගෙ අවංක පසුතැවීම එයා ළගට අරන් යයි... "

Jk - " මට එහෙනම් මේ white peonies bouquet එකක් දෙන්න.. "

" හැමදාම සතුටින් ඉන්න දරුවෝ.. ඉක්මනටම එයා ඔයාගෙ වෙයි. "

ලස්සන හිනාවක් එක්ක මගෙ අතට ගොඩක් කියුට් විදියට ව්‍රැප් කරපු පියෝනීස් ටික දෙන ගමන් හැල්මොනි අන්තිමට කිව්ව වචන එක්ක මං ආයෙමත් එයා දිහා බලද්දි එයා ඔලුව වැනුවෙ හැමදේම හොදින් වෙයි කියලා කියන්න වගේ උනුසුම් හිනාවකුත් මූණෙ තියාගෙනමයි. ආපිට හිනා උන මං එයාට බෝව් කරලා ආයෙමත් මගෙ වෙහිකල් එකට නැග්ගෙ පරිස්සමට පියෝනීස් ටික පැසෙන්ජර් ශීට් එකෙන් තියන ගමන්. ඒත් එක්කම පිටි පස්සෙ ශීට් එකට අත දාලා කෝට් එක ගත්තු මං ඒකෙන් මගෙ ෆොන් එක අරගෙන ෆීලික්ස්ට මැසේජ් එකක් දැම්මෙ මාශිගෙ අපාර්ට්මන්ට් එක ළඟ ස්ට්‍රීට් එකට එන්න කියලා.