ඊළග දවසෙ උදේ වෙනදා වගේම ආරා, මාශි දෙන්නා කම්පැනි එකට ගියත් දෙන්නගෙම හිත නම් කිව්වෙ අද නොයා ආපහු හැරිලා ගෙදර දුවමු කියලා. ඔව් ඇත්තටම ඒක මාශිට නම් මේ දවස් ටිකේම හිතුන දෙයක්. යනවද නැද්ද යනවද නැද්ද හිත හිත හිටපු දෙන්නා අන්තිමට මේ ලෝකෙට ආවෙ ඩ්රයිවර් වෙහිකල් එක jj එක ඉස්සරහින් පාක් කළාට පස්සෙයි. වෙන දෙයක් වෙත්දෙන් කියලා ඇග පුරාම විසිරිලා තිබ්බ ඉස්තිරික්ක ධෛර්යය ම මේ කිව්වෙ ස්ත්රී ධෛර්යය එකතු කරන් එලියට ආවත් කම්පැනි එකට ඇතුල් වෙලා අඩි දෙකක්වත් යන්න කලින් එයාලට එහෙමම නතර වෙන්න උනේ ඉස්සරහින් ආව කෙනාගෙ කට හඩට.
Minho - " ඔහ් ගුඩ් මොර්නින් ගර්ල්ස්.. "
Ara / mashi - " ගුඩ් මොර්නින් ඔප්පා.. "
Minho - " අම්.. මාශි. ඔයාට අසනීපයක්ද? "
Mashi - " ...... "
Ara - " ඔන්නි.. ඔන්නී... යාහ් ඔන්නියා...හ්. "
Mashi - " අහ් ඔව්.. ඇයි ඇයි. කෝ කොහෙද කවුද මොකක්ද... "
ආරා මින්හොත් එක්ක බර කතාවක් දාන් ඉන්න අතර තුර මාශි නම් හිටියෙ බෙල්ල අංශක තුන්සිය හැටටම කරකවන ගමන්. කොයි වෙලේ තරහ ගියපු හුරතල්, ටිකක් නපුරු පාට ඇස් දෙකක් මතු වෙලා කලින් පාර උනා වගේ දෙයක් වෙයි කියලා එයා බය උනා. ඉතින් කෙල්ල මින්හො දිහා ඇරෙන්න අනිත් හැම දිහාම බල බල තමා කතා කරේ. මශිගෙ මේ අමුතු හැසිරීම එයා ඉස්සරහ හිටපු මින්හොට තේරුනාට ආරාට නම් තේරුනේ නෑ. මොකද එයා තේහ්යුන්ගෙ අලුත් සෙකට්රි ගැන පොඩි විස්තර ටිකක් මින්හොගෙන් අහ ගන්න ගමන් හිටියෙ. නෑ නෑ ඔයාලා හිතන විදියෙ දෙයක් නෙමේලු. තමන් එක්ක වැඩ කරන අය ගැන දැනගෙන ඉන්න එක කෝකටත් හොදයිනේ කියලා තමා ආරා මට කිව්වෙ නම්.
ඉතින් මින්හො මාශිට කතා කරනකොට තමා ආරත් එයාගෙ එහා පැත්තෙ ඉන්න සොම්බි ජීවියව නෑ මං මේ කිව්වෙ මාශිව දැක්කෙ. මින්හො කතා කරපු එකට මාශිගෙන් කිසිම රියැක්ට් එකක් නැති නිසා ආරත් මාශිට කතා කරන්න ගත්තෙ මාශි ඇත්තටම සොම්බියෙක් වෙලාවත්ද කියලා සාධාරණ බයක් ඇති උන නිසා. මොකද මාශි සුදුමැලි විදියට මෙලෝ සිහියක් නැතුව ඔලුව හතර වටේටම කරකව කරකව ඉන්න විදිය දැක්කම දකින ඕන කෙනෙක්ට ඒ වගේ හිතෙනවා. අන්තිමට කතා කරලා කතා කරලා බැරිම තැන ආරා මාශිගෙ අතින් අල්ලන් හොලවන ගමන් කෑ ගැහුවෙ මෙච්චර වෙලාවක් කුක්කගෙ ලෝකෙ පීන පීන හිටපු කෙල්ල හරි සිහියට එද්දි.
YOU ARE READING
destiny
Fanfictionපුංචි කාලෙ ඉදන් ආදරේ නොවින්ද මට, දවසක් ආදරේ මහ හුඟක් පිරුණු, හරි හුරතල් ඇස් දෙකක් මුණ ගැහුනා.. කවදම හරි දවසක, අහසයි පොළවයි ළං උනත්, කවමදාවත් ළං වෙන්න බැරි දුරකින්, දෙවියො මටත් කෙනෙක් මවලා තිබුනා... ඉතින්.... ඒකද අපේ දෛවය??.... __________________...