კელი
დერიკი თვალებს ჭყიტავს, როდესაც მე მხედავს, რომელიც კლასში შევდივარ. თვალს ვუკრავ, როცა ჩემს ადგილას ვჯდები.
,,კარგად ხარ?'' მეკითხება აღელვებული და თავს ვუქნევ.
,,უბრალოდ ცოტა დავიღალე.'' კლასელები აქეთ-იქით დარბიან, თითქოს მეოთხე კლასში იყვნენ. ,,სხვათა შორის, თქვე იმბეცილებო, მისტერ ტოდი კლასისკენ მოდის. ამიტომ, ისინი ვინც ამ ოთახს არ იყენებთ ისტორიისთვის, შეგიძლიათ დატოვოთ.''
,,და, როგორ დაელაპარაკე მისტერ ტოდს?'' თავს ყოფს უკნიდან გაბრიელა.
,,არ იღელვო ამაზე.'' ვუღიმი და ჩემს სკამში ვბრუნდები. თვალებს ვხუჭავ, როდესაც დერიკის მოახლოებას ვგრძნობ.
,,რას აკეთებ?''
ღმერთო, ასეთი ახლო კონტაქტი ბიჭთან არასდროს მქონია, ასე ნუ მეთამაშება.
,,ვყნოსავდი, ლიქიორი ხომ არ დაგილევია ან კოკაინი ხომ არ მიგიღია. უცნაურად იქცევი.''
თვალებს ვხუჭავ და ვვოხრავ. ჩემი გული მკერდიდან ხტება. ჩემ ქალიშვილ გულს ასეთი სიახლოვნის ატანა არ შეუძლია. ,,კარგი, მე-მე კარგი ახალი ამბავი მაქვს. მისტერ ტოდი მათემატიკის დავალებაში მეხმარება სკოლის შემდეგ.'' უკან ვიწევი.
დერიკს ვუყურებ, რომლის თვალებიც გაფართოებულია, თითქოს ახლა ვუთხარი, რომ ღორები მათი უკანალიდან შეძლებენ ტყვიების სროლიას. ,,რა? შანსი არაა. მართლა?''
,,ჰო, ეს არის ჩვენი ადვილი ასი ახლა.'' ჩემს თეძოებს ვატრიალებ გამარჯვებაში, მინდა რომ გავტვერკო, მაგრამ ამ იდეას სწრაფად ვიშორებ თავიდან.
,,აჰსა!'' ხელს წევს, რომ დავარტყა.
,,რა არის აჰსა?''
,,იეს კორეულად.''
,,ოჰ, შესანიშნავია. კარგი. აჰსა.''
,,ეშმაკი მოდის!'' ჰენრი სწრაფად შემოდის კლასში და ვინც ამ კლასის ნაწილი არარის, სწარაფად დგება, რომ კლასი დატოვონ.
