მესამე ადამიანი
,,მისტერ ტოდ!'' ყვირის იკაია და კაცს ხელს კიდებს, მაგრამ ის იშორებს და ნიკოლაის უშვერს თითს.
,,შემარცხვენელი ხარ!''
,,მისტერ ტოდ, არა გთხოვთ, ასე ნუ ელაპარაკებით მას.''
,,მოსწავლე? მსოფლიოში ამდენი ქალისგან, მოსწავლესთან უერთიერთობა აირჩიე ნიკოლაი ტოდ? ამიტომ დატოვე ჯარი? ამიტომ გახდი მასწავლებელი? ამიტომ?!''
რბილი ნაბიჯები კიბიდან ჩამოდიოდან როდესაც თავები კელის მიმართულებით მიდიან. სამი სახე იჭმუხნება უკმაყოფილებისგან, როდესაც კელის უყურებენ. დედამისი ზემოთ ქვემოთ ათვალიერებს კელის, ცხვირს წევს მის პატარა ქვედაბოლოზე, ტოპზე და შიშველ ფეხებზე.
,,გთხოვთ, არა.'' თბილად ეხვეწება, ამოტვიფრულ ტკივილს ხედავს ნიკოლაის სახეზე. მისი ლოყა წითელია.
,,გთხოვთ, არ დაარტყათ. ჩემი ბრალია..''
,,კელი.'' ნიკოლაი თავს აქნევს, არ უნდა რომ დაიბრალოს. ხელის გარტყმა ძალიან ხმა მაღალი იყო, მთელს სახლში მისი ექო იყო, და ნიკოლაის სახეზე უზარმაზარი ხელის ნიშანი საკმარისი მტკიცებულებაა იმისა, თუ როგორი მტკივნეული იყო ეს.
,,აღარ დაარტყათ, გთხოვთ.'' ცრემლები ტოვებენ მის თვალებს. მისი ტკივილის ნახვა ბასრი დანასავითაა მის გულში.
,,პატარა გოგოვ, არ ჩაეირო.'' აფრთხილებს მისტერ ტოდი. თვრამეტი წლის ცრემლება არ მოულბეს მისი ცივი გული. ,,მე ჩემს ვაჟს ველაპარაკები, არა შენ. საკმარისია, რომ შეაცდუნე. რა არის შენი გეგმა? ჰა? გაუპატიურება რომ დააბრალო და ფული გამოსძალო?''
ნიკოლაი წარბებს წევს. ,,როგორ. როგორ ბედავ მასზე ასე ლაპარაკს; გაჩუმდი!''
,,ნიკოლაი.'' დედამისი შუბლზე ხელს იდებს, სადაცაა გული წაუვა. იკაია ხელს კიდებს, რომ დაიჭიროს. ,,რა ჩაიდინე? სკოლამ რომ გაიგოს ამის შესახებ? რა მოხდება სკოლამ, რომ გაიგოს, რომ უერთიერთობა ბავშვთან გაქვს?''
