მესამე ადამიანი
დილის სხივები ოთახში შემოდიანი და კელი იღვიძებს მისი მუცლის ტკივილით. ეს ბევრი ნამცხვრების ჭამის გამოა და კიდევ, იმ რძის ყუთის, რომელიც დერიკმა მისცა.
საწოლიდან ხტება და სააბაზანომდე მიდის. როდესაც სახელურს წევს, იქიდან მისტერ ტოდი გამოდის, რომელიც თმას იმშრალებს პირსახოცით.
,,დილა მშვიდობისა.'' ამბობს და მზერას კელის უშვერს.
,,დილა...''
ხმხმაღალი ღრიალის ექო ისმის მათ შორის, და ნიკოლაი თავს აქნევს, კელი კი თვალებს ხუჭავს სირცხვილისგან. ჯანდაბა.
,,სერ, შეგიძლიათ..'' უცბად მიდის წინ, ზურგით წინ აწვება და კარს კეტავს.
დახურულ კარს უყურებს ნიკოლაი, როდესაც კელი მის შორტებს იწევს და კუილის ხმა ისევ ისმის ოთახში.
,,ღმერთო ჩემო, გადაწყვიტე რომ ჩემი ცხოვრებაა დაანგრიო? მაინც და მაინც, ახლა რატომ გააკეთე ეს? ჩემი მასწავლებლის წინ? რატომ? უბრალოდ რატომ?''
კიდევ ერთი კუილის ხმა, უფრო ხმხმაღალი ვიდრე წეღან. დარწმუნებულია, რომ მიწისძვრა იყო. უცბად, ტუალეტის ქაღალდს იღებს და ხელზე იხვევს.
,,ღმერთო.. პირველად მეინსტრუაცია და ახლა ეს..'' დრამატიკულად ამბობს. ,,უცნაურ რაღაცეებს მიშვები, და ვერ გამიგია ამას რატომ მიკეთებ; ჩვენ რატომ გვიკეთებ.''
მისი მუცელი აგრესიულ ხმებს გამოსცემს. ,,კარგი, შენ არ ხარ უცნაური, დამშვიდდი. ღმერთს ველაპარაკებოდი, შენ არა. შენს საქმეს მიხედე.''
..
საბედნიეროდ, რეფრეშერის ბოთლი იქვე დევს. უცბად იღებს და ჰაერში ასხამს, შემდეგ კი ფანჯარას აღებს.
სააბაზანოს ტოვებს, უცბად ხურავს კარს, სანამ სურნელი გამოვა. მისტერ ტოდი საწოლზე ზის, მეილს ათვალიერებს.
,,ყველაფერი კარგადაა?''
,,დ-დიახ. რა თქმა უნდა. არ უნდა იყოს?''
