ნიკოლაი
,,ეს რაარის? ხელები მოაშორე მას ბავშვო, ახლავე.''
ვიქრინჯები, როდესაც სიტყვები ჩემს პირს ტოვებენ. არაფერს ვგრძნობ გარდა ცეცხლისა შიგნიდან. ახლა, მიკროფონსაც კი ავიღებდი და ყველაზე ხმამაღლა ვიყვირებდი.
სამწუხაროდ, როდესაც კელის ეხება საქმე, საკუთარი თავის კონტროლი არ მაქვს. ჩემი გამძლეობა არარსებულია, როდესაც ის არის სურათში. და ეს უფრო გაუარესდა იმ ღამეს, როდესაც მას სექსუალურად შევეხე. ის ძალიან ადვილად გახდა ნარკოტიკი, რაღაც რისი ყოლაც არ შემიძლია ჩემს გარშემო გასინჯვის გარეშე.
ყველაფერი დავგეგმე. საკუთარ თავს შევპირდი, რომ თუ ხალხი ჩვენს 'ცოდვილ' ურთიერთობაზე გაიგებდა გამოსაშვებამდე, ყველა ტყვიას მკერდს მივუშვერდი. არ მივცემ კელის უფლებას, რომ მისი საქმე გააფუჭოს იმის გამო, რაც მხოლოდ ჩემი ბრალი იყო.
მხოლოდ იმიტომ რომ მე მასზე უფროსი ვარ, მისი მასწავლებელი ვარ, და მე აზრი არ უნდა შემაცვალა. მაგრამ ეს ვერ შევძელი. ვცადე რამდენი ხანიც შემეძლო, მაგრამ ამ გრძნობებს ვეღარ ვაკავებდი.
ჩვეულებრივ ასე არ ვარ. ძალიან უგუნური და დაუდევარი. და ახლა მას ვეხები ინტიმურად დაუკეტავი კარის უკან, კლასის ოთახში. რომ გეთქვათ ჩემთვის რამდენიმე თვის წინ, რომ ეს ჩემი ტკბილი მაგრამ აკრძალული ბედი იქნებოდა, დიდი ალბათობით შუა თითს გამოგიყოფდით.
უკან ვიყურები, რომ ვნახო ვინ ვიყავი ადრე. ამაყი, მდიდარი, ამპარტავანი, მარტოხელა, და არავის ვეძებდი ვინმეს სექსისთვის. მაგრამ კელის შემდეგ, ჩემს ასეთ მხარეებს არ შევხვედრილვარ. ნუ.. ეს ნაწილობრივ ტყუილია. ისევ ვუყურებ იმ მოსწავლეებს, რომლებიც ნერვებს მიშლიან და ზოგს ვინიშნავ ხოლმე ისეთი უბრალო რამის გამო, როგორცაა სიტყვისგან ერთი ასოს გამოკლება ან კიდევ არასწორი სასვენი ნიშნების გამოყენება. მე ისევ ტრაკი ვარ.. იმასთან, ვინც კელი არარის.
