მესამე ადამიანი.
კელი დედამისის მანქანის წინა ადგილას ზის, მისი ჟკეტის ღილებს ეთამაშება როდესაც მისი მშობლები დაკავებულია ტელეფონზე საუბრით. კელი ძალიან ცდილობდა, რომ დედამისს დაკავშირებოდა ამ დღეების განმავლობაში, მაგრამ კიმი ჩვეულებრივზე დაბნეულია. კელი ხვდება იმას, რომ ორივე მშობლები ცდილობს ერთმანეთისგან შორს დარჩნენ რაღაც მიზესების გამო.
,,დიახ, სამსახურში გნახავთ. რა თქმა უნდა, დოქტორ მეირეს.'' კიმი ასრულებს მის საუბარს და ტელეფონს კალთაში იდებს, საჭისკენ ტრიალდება. რამდენიმე წუთიანი სიჩუმის შემდეგ, კელის უყურებს.
,,ახალი რაარის, ძვირფასო?''
კელი დედამისს უყურებს. როგორც იქნა, დროს უთმობს შვილს.
,,არაფერი ისეთი..''
კელის ფიქრები უბრუნდებიან იმას თუ რამოხდა მისტერ ტოდის სახლში შაბათ ღამეს. როგორ შეეხო მას იმ ადგილებზე, სადაც არავინ შეხებია.
კელი არ ნანობს მის პირველ შეხებას კაცისგან, მაგრამ ცოტა დამნაშავედ გრძნობს თავს იმაზე რაც მოხდა, ამიტომ ნიკოლაისი ეშინია. მისი ნაწილი ნანობს, რომ ამის გაკეთება სთხოვა, როდესაც ნიკოლაიმ თვითონვე თქვა, რომ ამას მისი სკოლის დამთავრებამდე არ გააკეთა.
,,შეყვარებული?'' დედამისი უცბად კითხულობ.
,,რ-რა?''
კელი ყოველთვის საშინელი მატყუარა იყო, და კიმიმ ეს იცის რადგან ხშირად ყოფილა მსხვრეპლი მისი დაუდევარი ზღაპრების. კიმი თვალებს წევს. ,,რატომ გამოიყურები ისე თითქოს დამნაშავე ხარ, კელი იანგ?''
მისი ქალიშვილი თავს აქნევს. ,,არაფერია; მე არ ვარ დამნაშავე. არ მაქვს ამისთვის მიზეზი.'' კელი ტუჩს კბენს.
კელის თავი ასე მწვავედ და უსამართლოდ არ უგრძვნია, როდესაც პირველად დაიწყეს იმის გაკეთება, რასაც აკეთებენ, მაგრამ ახლა როდესაც ნიკმა სრუილად სხვანაირად შეისწავლა იგი, საბოლოოდ იძირება იმის რეალობა, რასაც კელი აკეთებს.
