,დიახ, მალამო წავუსვი ტერიტორიაზე, მალე მოურჩება." ექთანი არწმუნებს ნიკოლაის. ის ერთ-ერთი იმ ექთნებთაგანია, რომლებიც Camber High იდან წამოყვნენ ექსკურსიაზე, დახმარების მიზნით.
,,კარგი. თუ კარგად იქნება, მაშინ." მისტერ ტოდი უყურებს კელის პატარა ოთახში. ის წევს თეთრ გადასაფარებლებში.
მისი ტუჩები იღიმიან ხედზე. და ექთანი კელის მიმართთულებით იყურება, შემდეგ კი მისტერ ტოდს უყურებს უცბაური მზერით.
რა თქმა უნდა, უცნაურია, რომ მასწავლებელი მის მოსწავლეს უყურებს ღიმილით.
ნიკოლაი ამჩნევს ექთანის ცნობისმოყვარე მზერას; ყელს ისუფთავებს და კელის თვალს აშორებს.
,,დაისვენოს. როდესაც გაიღვიძებს, დამირეკეთ. მისთვის მოვალ." ეუბნება ქალბატონს, რომელიც თავს უქნევს.
ქალბატონს თვალები თხელი შუშით აქვს დაფარული, მაგრამ ეს ნიკოლაის ხელს არ უშლის, რომ ექთნის აღტაცებული თვალები შეამჩნიოს.
ეს არ არის იშვიათი მოვლენა. ქალები, მასთან კონტაქტის დროს, თამამად გასცემენ თავიანთ თავს. ხშირად არ იმჩნევს ხოლმე ამას.
და ასე, თავის მოკლე განცახცახებით, ის შორდება და ტოვებს მის სამუშაო ადგილს.
როგორც კი გარეთ გამოდის, მას ღამის ცივი ჰაერი, წვიმისგან გაჟღენთილი ატმოსფერო და ქალური ხმა ხვდება, რომელიც უკნიდან ეძახის.
ხელები ჯიბეებში ჩაიწყო, ის მოტრიალდა და დაინახა, რომ ქალბატონი სმიტი მისკენ მიდოდა.
დახრილი ღიმილი აქვს ჩამოკიდებული ტუჩებზე და ქუთუთოები აქვს შესიებული, თითქოს ტიროდა.
,,კარგად არის?" ეკითხება, მისი სუნამო გარშემო ტრიალებს.
ცოტა ხნის წინდელი სიბრაზე მის მიმართ უბრუნდება და ნიკოლაი წინ მიიწევს.
,,ნიკოლაი." წარბებს კრავს ჯეიდი.
მისტერ ტოდი ტრიალდება, ისევ ჯიბეებში აქვს ხელები. ,,ეს რა არის?"
