ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း(၁၀)

 

အပိုင်း(၁၀)

ကျီရှောင်အုံး မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်အား တွေးတောလိုက်တယ်၊ ဝက်ဝံညိုက ပျားရည်ပုလင်းအလွတ်သာချန်ပြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာပဲ။

ဝက်ဝံကများ သူမ ကျောပိုးအိတ်ကို ခိုးသွားတာလား။

ဒါကို နားလည်သွားလိုက်တော့ ကျီရှောင်အုံး သူမမျက်လုံးတွေကို အမြန်ပိတ်ချကာ သူမနေရာလွတ်အား စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ခဲ့တယ်။

ကံကောင်းထောက်မစွာဘဲ နေရာလွတ်ထဲမှာ အရာအားလုံး ရှိနေတုန်းပါပဲ။

သူမ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှာ အလွယ်တကူယူသုံးလို့ရအောင်လို့ ထားထားခဲ့တဲ့ အရာတွေဖြစ်တဲ့ - သံလိုက်အိမ်မြောင်၊ ဓာတ်မီးနှင့် ဖုန်းတွေသာ ပျောက်သွားခဲ့တာပဲ။

အခုဆို နေရာလွတ်ကို သူမရဲ့ကျောပိုးအိတ်ကနေတစ်ဆင့်မဖြတ်ဘဲ တိုက်ရိုက်ဝင်လို့ရနိုင်ပေမဲ့ ဆဲဖုန်းမှာက အခြားကမ္ဘာမှာရှိတဲ့ သူမရဲ့အဆက်သွယ်တွေနဲ့ နေရာအတိကျညွှန်ပြနိုင်တဲ့ သံလိုက်အိမ်မြောင်ရယ်နဲ့ ညဘက်မှာ အလင်းရဖို့သုံးတဲ့ ဓာတ်မီးရယ်သာ ရှိနေခဲတာဖြစ်တယ်။ တစ်ခုချင်းစီက အလွန်အရေးကြီးတာတွေကြီးပဲ။

ဝက်ဝံက သူမကျောပိုးအိတ်နဲ့ ဘာလုပ်နိုင်မှာမို့လို့လဲ။

ကျီရှောင်အုံးတစ်ယောက် သံသယများနဲ့ကျန်ရှိလိုက်ပြီး လှိုဏ်ဂူဝင်ပေါက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ခဲ့တယ်။

နှင်းမုန်တိုင်းက စဲသွားခဲ့ပြီဖြစ်တော့ အပြင်ဘက်တစ်လောကလုံး ရုပ်လုံးပေါ်လာခဲ့တယ်။

တောအုပ်တစ်ခုလုံးက အဖြူရောင်အလွှာတစ်ခု ဖုံးအုပ်ခြင်းခံလိုက်ပြီး သစ်ပင်တွေပေါ်မှာ နှင်းထုတွေ အထူကြီးတင်နေပြီး သစ်ကိုင်းတစ်ချို့မှာတောင် နှင်းတွေရှိနေခဲ့တယ်။

မြင်မြင်သမျှအရာအားလုံးမှာ ငွေရောင်နှင့်အဖြူရောင် နှင်းတွေက အတိုင်းအဆမဲ့ တန်ဆာဆင်ယင်ထားခဲ့ပါတယ်။နှင်းကျတာတော့ မရပ်သေးပေ၊ လေအေးတွေနဲ့နှင်းမှုန်စတွေက လှိုက်ဂူထဲသို့ ဝဲလွင့်လာခဲ့ပြီး သူမအား ခိုက်ခိုက်တုန်ချမ်းအောင် လုပ်ဆောင်နေခဲ့တယ်။