ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း(၂၄)

 

အပိုင်း(၂၄)

လောရန့်က သူ့မျက်စိမြင်ကွင်း‌တန်းတန်းတွင် စေ့စေ့ကြည့်ရဖို့ ရမ်အား မြှောက်ပင့်လိုက်ပြီး တည်ငြိမ်နေတဲ့ အဝါရောင် မျက်လုံးသူငယ်အိမ်များနှင့် ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ မျက်နှာထား‌တွင် မတုန်မလှုပ်စွာ ရှိနေလိုက်ရင်း အကောင်ပေါက်လေးအား စိမ်ပြေနပြေ စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

ရမ် ကျားသစ်‌မျိုးနွယ်အကြီးအကဲရာထူးကို ရယူလိုက်တဲ့အချိန်တွင် သူ့ မျက်လုံးပြာပြာများအား အထူးပြုစရာအဖြစ် သတ်မှတ်လို့ရခဲ့တာပင်။

မျိုးနွယ်စုတစ်ခုလုံးတွင် သူ့မျက်လုံး‌တွေသာ ဒီအရောင်ရှိတာဖြစ်၏။

အခု ဒီအ‌ကောင်ပေါက်ကလေးတွင် အဲဒီလို တူညီတဲ့မျက်လုံးအရောင် ရှိနေခဲ့တာပဲ။ သူ့ရဲ့‌နေပုံထိုင်ပုံ ဟန်ပန်အမူအရာ တစ်ခုလုံးက ရမ် နဲ့ အတိအကျကိုသွားတူ‌နေခဲ့တာဖြစ်သည်။

တည်ငြိမ်အေးဆေးတယ်၊ ပျင်းရိပြီး၊ စိတ်ကြီးဝင်တယ်။

သို့သော် နဂို ရမ်က သန်မာပြီး ပြီးပြည့်စုံသော ကိုယ်ခန္တာအချိုးအစားရှိတယ်။ သူ့လက်သည်းတွေက အရေအတွက်မသိရနိုင်တဲ့ လူ‌တွေရဲ့လည်မြိုတွေကို ထိုးဖောက်နိုင်‌၏။

အထက်စီးဆန်ပြီး ဘာမထင်သော၊ အထင်အမြင်သေးတဲ့နေရာမှာ ထိပ်တန်းတစ်ယောက်။

အခုတော့ သူက ဒီလိုရယ်စရာကောင်းတဲ့ ကြောင်ပေါက်လေးလို ခန္ဓာကိုယ်အဖြစ်သို့ လျော့ကျသွားခဲ့ကာ ငယ်လွန်းလို့ နို့တောင် မပြတ်သေးပေ။

အားနည်းတယ်၊ စွမ်းအားမရှိ၊ ခြိမ်းခြောက်နိုင်စွမ်းလည်း ရှိမနေ။

လောရန့်သည် ဖြည်းညှင်းစွာဖြင့် သွားပေါ်တဲ့အထိ ပြုံးရယ်လိုက်ကာ အသံပင်ထွက်၍ လှောင်ရယ်လိုက်ခဲ့တယ်။

သူ သူ့ရဲ့အခြားလက်တစ်ဖက်ကို ပင့်ကာ အကောင်ပေါက်လေး၏ မေးရိုးကို မသိမသာ ဖိညစ်ထားလိုက်၍ ကလော်ဖွင့်လိုက်ပြီး သူ့လက်မနှင့် လက်ညှိုးကို ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ကာ ရန်စမှုအပြည့်ဖြင့် "ငါ ကြည့်ပါဦးမယ်။ မင်း သွားတွေရော ပေါက်သေးရဲ့လား"