ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း(၁၄)

 

အပိုင်း(၁၄)

အခန်းထဲတွင်တော့ ကောင်မလေး၏အသားအရောင်က ဖြူရော့လာခဲ့ကာ သူမမျက်လုံးအိမ်က စိုစွတ်လို့လာခဲ့တယ်။ စကားမပြောခဲ့ဘဲ သူမရဲ့ပုလဲလိုဖြူသွယ်တဲ့သွားလေးနဲ့ သူမအောက်နှုတ်ခမ်းသားအား ကိုက်လိုက်ခဲ့တယ်။

ဟိုလ်ဒန်ရဲ့ကိုယ်ခန္တာက ညအမှောင်ထုထဲတွင် နောက်ပြန်ဝင်သွားလိုက်ပြီး သူ့နောက်တွင်တွင် မီးတောက်တွေ စုရုံးလာခဲ့တယ်။

မျက်လုံစိမ်းများက ကောင်မလေးအား တစ်ကိုယ်လုံး လွှမ်းခြုံကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူမနောက်မှာ ဖွက်ထားတဲ့ ကျားသစ်အား ရှာဖို့ အကြည့်ပြောင်းလိုက်ခဲ့တယ်။ နောက်ခဏကြာမှ သူ့အကြည့်က ကောင်မလေးဆီကို နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ရောက်လိုက်ကာ ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့် လေချွန်ကာ ပြောလိုက်တယ် " ရှာနေတာ တော်လောက်ပြီ၊ သူတို့ဒီမှာဟေ့"

တိရစ္ဆာန်တွေက အနံခံအာရုံကောင်းကြတာပဲဖြစ်တယ်၊ အထူးသဖြင့် ဝံပုလွေတွေနှင့် ကျားသစ်တွေပဲဖြစ်၏။

ကျီရှောင်အုံးက သူမကိုယ်ပေါ်က "မိတ်လိုက်ရန်လိုလားတဲ့မွေးရနံ့"လို့ခေါ်တဲ့ အနံ့အား ဖုံးလိုက်ဖို့ ဟင်းခတ်အမွေးအကြိုင်တွေကို တမင်ရှာကြံ သုံးထားသော်လည်း အခြားသောဝံပုလွေတွေကတော့ ထိုအနံ့ကို မရကြပေမဲ့ ဟိုလ်ဒန်လိုမျိုး အကြီးအကဲတစ်ယောက်အတွက်တော့ အနံ့တွေနှင့်ပတ်သတ်ရင် ပို၍အာရုံခံကောင်းတတ်တော့ သူမ သူ့နှာခေါင်းအောက်မှ မလွတ်မြောက်နိုင်တာ သဘာဝပင်ဖြစ်တယ်။

သူ ခြေချလိုက်သည့်အခိုက်မှာပဲ ရမ်လည်းပဲ ဒီသင်းရနံ့အပေါ် အနံ့ရလိုက်ခဲ့တယ်။

အခုက သူက အရွယ်သေးငယ်နေပြီး "အရွယ်ရောက်သူ" ပင်မဖြစ်သေးတော့ ဟိုလ်ဒန်လောက်တော့ တုံ့ပြန်မှု ကြီးကြီးမားမား မရှိခဲ့ပေ။

ကြည့်ရှုနေတဲ့ ဟိုလ်ဒန်၏ခြေတံရှည်ရှည်တွေက သူမဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့တော့ ကျီရှောင်အုံးတစ်ယောက် ကျားသစ်လေးအား လျင်မြန်စွာကောက်ယူလိုက်ပြီး နံရံဆီသို့ နောက်ပြန်ဆုတ်ခွာသွားလိုက်ခဲ့တယ်။