ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း(၂၀)

 

အပိုင်း(၂၀)

ကျီရှောင်အုံး အလွန်တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ ငိုကြွေးလိုက်ခဲ့တယ်။

သူမက ကလေး‌လေးလို အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ငိုပစ်တတ်တဲ့အစားမျိုးမဟုတ်ပေ။ သူမရဲ့မိဘတွေက အမြဲတမ်း သူမကို လိမ္မာရေးခြားရှိတဲ့ သိုးငယ်လေးတစ်ယောက်လို သင်ကြားခဲ့တာဖြစ်တယ်။

သူမ ငိုရတာကြိုက်ပေမဲ့ သူမ အမြဲတမ်းလိုလို တစ်ယောက်တည်းသာ ငိုကြွေးခဲ့ရတာဖြစ်တယ်။

သူမ တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုလိုက်ရင်း သူမမျက်ရည်တွေကို တိတ်တဆိတ်သုတ်ဖယ်လိုက်ကာ တစ်ခါမှ သူများတွေကို အနှောင့်အယှက်မ‌ေပးခဲ့ပေ။

ကျီရှောင်အုံး သူမမျက်နှာလေးကို ရမ်ရဲ့လည်ပင်းသေးသေးလေးမှာ မြုတ်နှံထားလိုက်ပြီး သူမမျက်လုံးထဲကနေ မျက်ရည်တွေ အဆက်မပြတ်ကျခဲ့ကာ သူ့အမွေးတွေကို တိုက်စားစေလိုက်ခဲ့တယ်။

ကျားသစ်လေးရဲ့အမွေးတွေက အလွန်တိုတော့ စိုစွတ်သွားပြီးနောက်မှာ အမွေးတွေက ဝက်မွေးစုတ်တံတစ်ချောင်းလိုဖြစ်သွားတော့ သူမမျက်နှာ အနည်းငယ်လေး တရွရွနဲ့ယားသွားခဲ့တယ်။

ကျီရှောင်အုံး တစ်ယောက် ဘာမှစဉ်းစားမနေတော့ဘဲ အချိန်အကြာကြီး ဆက်တိုက် ငိုနေလိုက်ခဲ့တယ်၊ တကယ်လို့ သူမနှာခေါင်းက ခဏခဏ တရှုံ့ရှုံ့လုပ်နေတာသာ မဟုတ်ဘူးဆိုရင် အခြားလူတွေက သူမ အိပ်ပျော်သွားပြီလို့ပဲ အထင်မှားလိမ့်မှာပင်။

ရမ်က တောအုပ်အပေါ်ကို ကြည့်ဖို့ သူမခေါင်းကို မော့လိုက်ခဲ့တယ်။ ဆောင်းရာသီဖြစ်လို့ သစ်ပင်က သစ်ရွက်တွေအားလုံးက ကြွေကျနေခဲ့ကာ သစ်ကိုင်းတွေအား ရှိနေရုံသာ ချန်ထားလိုက်ပြီး တောက်ပတဲ့ကောင်းကင်ကြီးကို ကြည်ကြည်လင်လင်မြင်လိုက်ရစေသည်။

ရံဖန်ရံခါ ငှက်လေးတစ်ကောင်တစ်လေ ပျံပြေးသွားတာက နှင်းမှုန်တွေအား အောက်ကို တဖွားဖွားကျစေလိုက်ခဲ့တယ်။

ကောင်မလေးရဲ့ရှိုက်ငိုနေမှုက သူ့နားထဲမှာ ကြားနေရတုန်းပင်။

ပေါ့ပါးကာ နူးညံ့ပြီး ဘာမှမကြားရအတိုင်းပင်၊ အသံက အထီးကျန်ဆန်စွာ သနားစဖွယ်အသံတစ်ခုဖြစ်နေခဲ့တယ်။