ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း(၁၃)

 

အပိုင်း(၁၃)

လေထုကား ချိုမြိန်တဲ့မွေးရနံ့တွေဖြင့် ပြည့်လျှံနေကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ လာသလို ထင်လိုက်ရတယ်။ ထိုအနံ့က ဆားငံရေ အနံအသက်နဲ့ ရောထွေးနေခဲ့ပြီး သိမ်မွေ့နုနယ်နေလေတယ်။ ဝံပုလွေမျိုးနွယ်စုရဲ့ 'မိန်းမပျို'များမှ ထွက်ရှိတဲ့ သင်းရနံ့နဲ့ လုံးလုံးလျားလျားခြားနားနေခဲ့တယ်။

ဟိုလ်ဒန် က သူ့ဘွတ်ဖိနပ်ထိပ်ဖျားအား ဦးလှည့်လိုက်ပြီး အစိမ်းရောင်သူငယ်အိမ်တွေက သင်္ဘောအခန်းငယ်လေး ထောင့်ဆီရှိ တောင်ဆိတ်သားရေခွံပုံနောက်ဘက်အား လှည့်ကြည့်လိုက်ခဲ့တယ်။

"အကြီးအကဲ...." လက်အောက်ငယ်သားဝံပုလွေက သူ့နှာခေါင်းအား တရှုံ့ရှံ့လုပ်၍ လေထဲကအနံအသက်အား အနံ့ခံလိုက်ပေမဲ့ ဘာအနံ့အသက်မှ မရတုန်းပင်။

ဟိုလ်ဒန်က အခြားဝံပုလွေတွေ‌ေပြာတာအား လုံးလုံးမကြားနိုင်တော့သလို မရပ်တန့်ခဲ့ပေ၊ ရှေ့သို့သာ ခြေတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်ပြီး တောင်ဆိတ်သားရေခွံပုံဘက်သို့ ဦးတည်သွားလိုက်ခဲ့တယ်။

သူ့သားရေဘွတ်ဖိနပ်က မာကျောတဲ့ကြမ်းခင်းသားပေါ် ခပ်ပြင်းပြင်းနင်းချလိုက်ပြီး ခဏကြာမျှ လေးလံကာ ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်နေခဲ့တော့တယ်။

ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်.....

ကျီရှောင်အုံးတစ်ကိုယ်လုံးက တောင့်တင်းသွားလိုက်ကာ သူမရဲ့အတွေးမျှင်တန်းလိုက်ကြီးက အစွမ်းကုန်တောင့်တင်းသွားလိုက်ပြီး ပုံမှန်လို မစဉ်းစားမတွေးခေါ်နိုင်တော့ပေ။

'မိတ်လိုက်ဖို့ လိုလားတဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့ ဆိုတာ ဘာကြီးလဲ။'

'ဘာလို့ သူမကျတော့ ဘာအနံ့မှ မရတာများလဲ။'

ခြေလှမ်းသံတွေက နီးသထက် နီးလာခဲ့ကာ သူမ အင်္ကျီလက်ရှည်စအား မြောက်လိုက်၍ သူမနှာခေါင်းနဲ့ အနံခံကြည့်လိုက်တော့ သူမကိုယ်အနံသင်းသင်းသာရလိုက်ပြီး ထိုအနံက သူမကိုယ်ပေါ်ကမဟုတ်ဘဲ ချွေးနံသာဖြစ်တယ်ဆိုတာ အတည်ပြုလိုက်တယ်။ သို့ပေမဲ့ မဟုတ်ဘူးပဲ သူမအဝတ်အစားတွေပေါ်က ဆပ်ပြာမှုန့်အနံ့အပြင် သူမ ဘာပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အနံကိုမှ မရပါဘူး။