ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း(၁၉)

အပိုင်း(၁၉)

" ကျွန်မ.... ကျွန်မပါ"

တိုးတိတ် တုံ့ဆိုင်းနေတဲ့အသံတစ်သံက လူအုပ်ကြီးထဲတွင် ထွက်ရှိလာလိုက်ခဲ့တယ်။

ထိုအသံက သိမ်မွေ့တာကြောင့် လူအုပ်ကြီးရဲ့ကျီစားလန့်စားဖြစ်နေကြတဲ့ သားရဲလူတွေအသံက လွှမ်းခြုံသွားခဲ့ပြီး ကျီရှောင်အုံးရဲ့အသံက အာရုံစိုက်မှုမရလိုက်ခဲ့ပေ။

ကျီရှောင်အုံးက သားရဲလူတွေဘေးနားတွင် မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့ပြီး ကျားသစ်လေးက သူမရှိတဲ့နေရာကို ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် သူတို့အားလုံးပင် ရန်သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ရသလို နောက်တွန့်သွားလိုက်ခဲ့တယ်။

'ရမ်ရဲ့ခန္တာကိုယ်သေးသေးလေးက ခြိမ်းခြောက်မှုသေးသေးလေးဖြစ်ပေမဲ့လည်း သူက သူတို့ကျေးရွာထဲကို အခြားကျားသစ်တွေ ခေါ်မလာဖူးလို့ ဘယ်သူက အာမခံမှာတဲ့လဲ။'

တောင်ဆတ်ကျေးရွာက ဒီနေရာမှာ အခြေချနေထိုင်လာခဲ့တာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်ပြီဖြစ်ကာ သူတို့ဘဝနဲ့သူတို့ ရောင့်ရဲတင်းတိမ်နေကြပြီး အနီးနားက အိမ်နီးချင်းမျိုးနွယ်တွေနဲ့လည်း ဆက်ဆံရေးကောင်းတွေ ရှိထားတာပဲဖြစ်တယ်။

သူတို့တွေက ကလန်တစ်ခုလုံး အမြစ်ပြုတ်စေမဲ့ အာရုံစိုက်မှုကို မလိုချင်ကြတာပဲဖြစ်တယ်။

တောင်ဆတ်ကလန်ရဲ့မျိုးနွယ်အကြီးအကဲက ဂျော့ လို့ခေါ်ပြီး တောင်ဆတ်မျိုးနွယ်တွင် အသက်ကြီးဆုံးဖြစ်သည်။ သူက မုတ်ဆိတ်ဖြူများရှိကာ အသံဩဇာကောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။

သူ ကပ်ဘေးတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ချိန်မှာ သူ့ဒေါသကချုပ်တည်းထားတာတောင် စိတ်အခြေအနေကောင်းမည် မဟုတ်ပေ။ သူ့မုတ်ဆိတ်တွေက လွင့်ပျံနေခဲ့ပြီး သူ့မျက်စိများ ပြူးကျယ်နေခဲ့တယ်။

ဘယ်သူမှ ဝံမခံကြတာတွေ့တော့ သူ ထပ်မေးလိုက်ခဲ့တယ်၊ "ဘယ်သူ ဒီကျားသစ်ကို ရွာထဲခေါ်လာတာလဲ။ မင်းတို့တွေ တစ်ယောက်မှ မသိကြဘူးလား။"

တောင်ဆတ်မျိုးနွယ်အကြီးအကဲက ကလန်ရဲ့အသန်မာဆုံးလူငယ်တွေအား သူတို့ကို ဝန်းရံကာကွယ်ဖို့ စီမံရင်းနဲ သူ့မုတ်ဆိတ်အား မှုတ်ထုတ်လိုက်ကာ ပြောလိုက်ခဲ့တယ်။