ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း (၆၈)

အပိုင်း (၆၈)

"မင်း ဒီစကားတွေကို ထပ်ဖော်ပြရဲမယ်ဆို ငတုံးသမင်နဲ့ သူ့မျိုးနွယ်စုကို အမြစ်ဖျက်ဖို့ ငါ ဝင်းတားကို လုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်"

"... "

ရမ်က ပြောလို့ပြီးတာနဲ့ သူက ကျီရှောင်အုံးကို ရှေ့ကို ခေါ်ဆောင်သွားလိုက်တော့တယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့ခြေလှမ်းက အရမ်းကျယ်ပြီး ကျီရှောင်အုံး ခြေလှမ်းက လိုက်မှီဖို့ အရမ်းကျဉ်းနေခဲ့တယ်။ သူမ လမ်းပေါ်မှာ ထိုးထွက်နေတဲ့ ကျောက်တုံးတစ်တုံးပေါ် မတော်တဆ နင်းမိကာ ခလုတ်တိုက်မိသွားလိုက်ပြီး ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြစ်သွားတော့တယ်။

ကြိုးက သူမလက်ကောက်ဝတ်ကို ဆောင့်ဆွဲမိသလိုဖြစ်သွားလိုက်ကာ သူမ သိသိသာသာကိုပဲ စစ်ခနဲ အော်မြည်လိုက်တော့တယ်။

ကြမ်းတမ်းတဲ့ကြိုးက သူမရဲ့လက်ကောက်ဝတ်တွေကို တင်းကြပ်စွာ ရစ်ပတ်ထားလိုက်ပြီး ကြိုးက စိုးစဉ်းမျှပင် လစ်လပ်တဲ့နေရာ ရှိမနေခဲ့ပေ။ ဒီလိုမျိုး အချိန်တော်ကြာပြီးသည့်နောက် သူမလက်တွေ နာလာခဲ့တယ်။

ပြီးတော့လည်း သူမအသားအရေက နူးညံ့တာမို့ ဒီလို ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ပြုမူခံရတာအား မခံနိုင်ခဲ့ပေ။ မကြာမီ သူမ၏လက်ကောက်ဝတ်တွင် အနီရောင်ကွင်း နှစ်ကွင်းပေါ်လာခဲ့ပြီး သူမ၏နူးညံ့တဲ့အသားပေါ်မှာ သိသိသာသာကိုပဲ ထင်သာမြင်သာ ဖြစ်လာလိုက်ခဲ့ပါတယ်။

ရမ်က သူမအသံကို ကြားလိုက်ရပြီး အနည်းငယ် ရပ်တန့်သွားလိုက်တယ်။

ကျီရှောင်အုံးက သူမကိုယ်ကို ပြန်ထိန်းလိုက်ပြီး မကျေမနပ်တဲ့အသံ တစ်ခွန်းမျှမဟဘဲ သူ့နောက်ကျောကို ကြည့်ရှုလိုက်ခဲ့တယ်။

သူမကို သူ စိတ်ဆိုးနေမှန်း သူမ သိတာမို့ သူမ မကျေမနပ်ဖြစ်တဲ့အကြောင်း တစ်ခွန်းမှ ဟမလာခဲ့တော့ပါဘူး။

လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်တည်းက သူမ သူ့ကို ပစ်ထားလိုက်ခဲ့သင့်တာ။

အခု သူမ အဲဒီအကြောင်းကို စဉ်းစားကြည့်တော့ ပိုကောင်းအောင် ဖြေရှင်းလို့ရနိုင်လောက်ပေမဲ့ သူမတို့တွေအကောင်းဆုံးတစ်ခုကို ရွေးချယ်ခဲ့ကြတာပဲလေ။