ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း(၃၀)

အပိုင်း(၃၀)

"ဟေး..... နင် ငါ့ကို ဘယ်‌ေခါ်သွား‌ေနတာလဲ..."

ကျီရှောင်အုံး ရိုးဒ်၏ ပုခုံးများကို ထုနှက်လိုက်ပြီး သူ့လက်‌မောင်းထဲကနေ အသည်းအသန် ရုန်းလိုက်တယ်။

သူမ သူ့ကို လုံးဝမသိခဲ့သလို သူမတို့တစ်ခါမှလည်း မဆုံဖူးဘူးဘဲနဲ့ ဘာလို့ အရင်းမရှိအဖျားမရှိဘဲနဲ့ သူမကို လာခေါ်သွားတာများလဲ။

"ရိုးရိုးသားသားနေစမ်းပါ!" ရိုးဒ် က သူ့လက်တွေနဲ့ ကျီရှောင်အုံး၏တင်ပါးကို ကြမ်းတမ်းစွာ ရိုက်ချလိုက်ပြီး အိမ်ထဲကနေ ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ ထွက်လာကာ စိတ်မရှည်စွာ ယတိပြတ်ပြတ် ပြောလိုက်တယ် "မင်း ငါတို့ မျိုးနွယ်စုကို ရောက်လာထဲက ငါတို့ရဲ့ စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းတွေကို မင်းသိရမယ်‌လေ။ ဒီနေရာက မိန်းမပျိုတွေ အားလုံးက မျှဝေခံစားကြရတာ မင်းအပါအဝင်ပေါ့......... အရမ်းကြီး ဇီဇာမကြောင်လွန်း‌ မနေပါနဲ့ကွာ။ မင်း ရမ်နဲ့ လုပ်ပြီးသွားပြီမို့ဘူးလား"

ကျီရှောင်အုံး၏မျက်နှာသည် တစ်ခဏတာမျှ အလွန့်အလွန် နီမြန်းသွားကာ ရှက်သွေးဖျာသွားလိုက်ပြီး အဲဒီနောက် သူမ ကူရာမဲ့စွာ ထိတ်ထိတ်ပျာပျာဖြစ်သွားပြီး "လုံးဝမဟုတ်ဘူး! ... ငါက ရမ့် ရဲ့သူငယ်ချင်းပဲ နင်တို့မျိုးနွယ်စုထဲက မိန်းမပျိုတစ်‌ယောက်မဟုတ်ဘူး!"

"သူငယ်​ချင်း​တွေတဲ့လား။ ဒီ​ကောင်​​က မင်းနဲ့ လုပ်တောင် ​မ​လုပ်ရ​​သေးဘူးလား" ရိုးဒ် မျက်ခုံးပင့်သွားပြီးနောက် သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပြောင်းသွားကာ သူ ကျီရှောင်အုံးအား တစ်ဖက်သို့လွှဲကာ သယ်ဆောင်လိုက်ပြီး "ဒါဆို ငါ့ကို မင်းရဲ့ပထမဆုံး ဖြစ်ခွင့်ပေးလိုက်ရုံပေါ့"

ကျီရှောင်အုံး ၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားကာ ရိုးဒ် ၏ ပုခုံးများကို ရိုက်နှက်လိုက်ပြီး "မလုပ်နဲ့၊ နင် ငါ့ကို လွှတ်ပေး!"

ကံမကောင်းတာက သူမခွန်အားက အလွန်အားနည်းလွန်းနေခဲ့ပြီး ကျားသစ်တွေရဲ့အရေခွံက ထူထဲခဲ့တယ်။ သူမက လုံးလုံးလျားလျား အရေးမပါခဲ့ပေ။