ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း (၇၅) Part-2

အပိုင်း (၇၅) Part-2

T မြို့မှ S မြို့သို့ ကားမောင်းလာလိုက်ရင်း ကျီရှောင်အုံးအိမ်ကို တန်းမပြန်သွားခဲ့ဘဲ အနီနားက စူပါမားကတ်တစ်ခုကို အရင်ဆုံး သွားလိုက်ခဲ့တယ်။

အိမ်မှာက စားစရာတွေ အများကြီးမရှိတော့ပေ၊ ခွမ်ခွမ်ရဲ့ကြောင်စာကလည်း ကုန်ခါနီးနေလေပြီ။ အိမ်သုံးပစ္စည်း သေးသေးမွှားမွှားလေးတွေလည်း ဝယ်ဖို့လိုတာတွေ ရှိနေသေးတယ်။

ကျီရှောင်အုံးနဲ့ရမ်တို့ စူပါမားကတ်ထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်ပြီး လူကြပ်ချိန်ဖြစ်နေတာမို့ ကုန်တိုက်ထဲတွင် လူများစွာက ပျားပန်းခပ် လှုပ်ရှားနေကြတယ်။ တစ်နေရာနဲ့ တစ်နေရာကို လူတိုးလို့တောင် မရပေ။

ကံကောင်းတာက ကျီရှောင်းအုံး အရေးတကြီး ဖြစ်မနေတော့ နားလည်ရခက်တဲ့ လုံခြုံတဲ့ခံစားချက်တစ်ခုနှင့်အတူ ရမ်နဲ့ ဈေးတွန်းလှည်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ တွန်းလိုက်ခဲ့တယ်။

ဒီဆန်းသစ်တဲ့အတွေ့အကြုံက သူမတစ်ခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံတစ်ခုပဲဖြစ်တယ်။ အရင်တုန်းက ကျီရှောင်အုံးနဲ့ရမ်တို့ အတူရှိခဲ့တဲ့အချိန်ဆိုတာက အမဲလိုက်တဲ့ကိစ္စနဲ့ ဒါမှမဟုတ် အမဲလိုက်ဖို့ပဲဖြစ်တယ်။

တစ်နေ့နေ့မှာ သူမတို့တွေ စူပါမားကတ်မှာ လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာလိုက်ရမယ်လို့ သူမ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးမိဖူးပေ။

ကျီရှောင်အုံး လျှောက်လာလိုက်ရင်းနဲ့ စင်ပေါ်က ပစ္စည်းတွေကို ယူလိုက်ခဲ့ပြီး ဈေးတွန်းလှည်းထဲကို ပစ္စည်းတွေ ထည့်လိုက်ခဲ့တယ်။ ဂရုမစိုက်မိတဲ့ တွန်းလှည်းတစ်စီးက လူအုပ်ထဲက‌နေ ဖြတ်ကျော်၍ သူမဆီကို အရှိန်နဲ့ တန်းတန်း ပြေးဝင်လာလိုက်ခဲ့ပါတယ်။

သူမ သတိပြုမိလိုက်တော့ အလွန် နောက်ကျသွားလိုက်ပြီဖြစ်ပြီး လှည်းနဲ့ သူမနဲ့ တိုက်မိလုဆဲဆဲဖြစ်လိုက်ချိန် လက်နှစ်ဖက်က နောက်ကနေ သူမခါးကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး မြေပြင်ပေါ်ကနေ‌ စွေ့ခနဲ ပွေ့မလိုက်ကာ ဘေးသို့ ချထားပေးလိုက်ခဲ့ပါတယ်။

"ဒုန်း" အသံတစ်ခုနဲ့အတူ စျေးဝယ်တွန်းလှည်းက စင်နဲ့တိုက်မိသွားလိုက်ပြီး ပစ္စည်းတွေက ကြမ်းပြင်အနှံ့ ပျံ့ကျဲကျသွားလိုက်ခဲ့ပါတယ်။