ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း (၄၁)

အပိုင်း (၄၁)

နောက်တစ်နေ့ မနက်ခြောက်နာရီတွင် ကျီရှောင်အုံးတစ်ယောက် အချိန်မှန် မျက်လုံးဖွင့်လာခဲ့သည်။

သူမ မသိစိတ်က အလိုလိုပင် လွတ်နေတဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ရမ့် ကို မတွေ့လိုက်ရပေ။

ရမ် က သူမကို ရည်းစားစကား စပြောလိုက်တဲ့ အချိန်ကတည်းက သူမကို ညတိုင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် မလှုပ်နိုင်အောင်ချုပ်နှောင်ထားခဲ့ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ပူလောင်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သူမကို တစ်ညလုံး မျက်တောင်‌တောင် မခတ်ရဲ‌သလောက်ကို အကျပ်ရိုက်စေခဲ့ပါတယ်။ သို့‌ပေမဲ့လည်း ဒီလို ရမ် တစ်ညလုံး ပြန်မလာတော့တာက ကျီရှောင်အုံးအား စိတ်‌‌ဖြောင့်ဖြောင့် မထားနိုင်ခဲ့ပါပေ။

မနေ့က အဲဒီအစွယ်‌ကွေးကျားအုပ်စုက ထိုကဲ့သို့ စိတ်ကြီးဝင်စွာဖြင့် ရောက်ရှိလာပြီး သူတို့၏ ဟိန်းဟောက်သံတွေအား ကမူဒါ တောင်ကြားတစ်ဝန်းလုံးအနှံ့ တစ်ညလုံး ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့ပါတယ်။

ကျီရှောင်အုံး အရင်တုန်းက animal kingdom ကို ကြည့်တုန်းက ကျားတွေက တောရဲဘုရင်ဖြစ်တာကို ကြည့်ခဲ့တာ သတိရသွားလိုက်တယ်။ အလွန့်အလွန်အစွမ်းထက်ပြီး ရက်စက်ခက်ထန်ကာ သူတို့၏ ကိုယ်ခန္တာအရွယ်အစား နှင့် ခွန်အားက ကျားသစ်တွေထက် အလွန်တရာ ကြီးမားတာပင်။

. . . ရမ်များ အန္တရာယ်ရှိနေလိမ့်မလားလို့ သူမ သိချင်သွားမိတယ်။

ကျီရှောင်အုံး သူမဘာသာ အဝတ်အစားဝတ်နေရင်းနဲ့ အခြေအနေကို စူးစမ်းဖို့ အပြင်သို့ထွက်ရန် တွေးတောလိုက်ခဲ့ပါတယ်။

သူမ နေရာလွတ်ထဲမှာ မှန်ပြောင်းတစ်လက်ရှိနေခဲ့ပါတယ်၊ အဲဒီမှန်ပြောင်းကို ဘယ်သူယူလာမှန်း သူမ မမှတ်မိပေမဲ့လို့ပေါ့။ ကန့်သတ်ချက်ဘောင်က 131x1000 ဖြစ်တယ်။ ရမ့် ဆီက အဖမ်းခံရတဲ့နေ့က သူမ အထူးတလည် သတိထားမိခဲ့တာပင်။ ဒီနေရာကနေ ကမူဒါတောင်ကြားအစွန်းအထိ တစ်ကီလိုမီတာလောက်ဝေးတာပဲဖြစ်တယ်။

တစ်နည်းပြောရရင် သူမ ခြံဝင်းထဲတွင် ရပ်ပြီး အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေလို့ရနေတာပင်။