ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း (၄၆)

  

အပိုင်း (၄၆)

"စကားလက် မင်း သေလမ်း ရှာနေတာလား"

ရမ် သူ့ဒေါသကို ဖိနှိပ်လိုက်ပြီး သူ့လည်ချောင်းအတွင်းနက်နက်ထဲမှ ဆဲဆိုမှုတစ်ခုကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီး စကားလက်၏ နေအိမ်မှ လှည့်ထွက်သွားလိုက်၏။

စကားလက်၏ အတွေးအာရုံထဲတွင် တခဏအတွင်း လင်းလက်လာ၏။

ရမ် ခေါင်ဆောင် မဖြစ်သေးခင်က သူဟာ ကျားသစ်အကြီးအကဲများ‌ပေါ်တွင် အုပ်စိုးခဲ့သည်။ သူက ယခင်က ခေါင်းဆောင်နှစ်ဦးထံမှ အသက်မသေ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်လို့ ပြောလို့ရနိုင်တာပင်၊ ဒီတော့ သူ့တွင် ကျေးဇူးအတင်ခံရတာကို နှစ်ခြိုက်ရတာကို သူ့မှာ ဝါရင့်မှုရှိနေသည်။

ဥပမာပြောရရင် ကျီရှောင်အုံး ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လို့ပင်။ စကားလက် သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မျိုးနွယ်စု မျိုးပွားနိုင်ဖို့အ‌ရေးအတွက် သူ ချမှတ်ခဲ့ရတာပဲဖြစ်၏။ ရမ် ဒေါသထွက်နေရင်တောင်မှ သူ နောက်ဆုံးတွင် အလျော့ပေးဖို့ ဖိအားပေးခံရလိမ့်မယ်လို့ သူ‌တွေးတောလိုက်ခဲ့တယ်။

သို့ပေမဲ့ ယခုတော့ တခြားတစ်ခုဖြစ်‌တော့မယ်လို့ ထင်လိုက်ရ၏။

ရမ် မိန်းမပျိုများနေထိုင်ရာ နောက်ဖေးလမ်းသို့ ရောက်ရှိသွားချိန်တွင်‌တော့ ကျီရှောင်အုံးက ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်၏။

ဒဏ်ရာရနေတဲ့ သားရဲလူအမျိုးသားတစ်ယောက်က သူ့ရှေ့တွင် လဲလျောင်းနေပြီး ကူကယ်ရာမဲ့ အမျိုးသမီးများစွာဖြင့် ဝိုင်းရံခြင်း ခံထားရ၏။

ရမ် ရှေ့ကို လှမ်းလာလိုက်တော့ တစ်ဖက်လူရဲ့လက်က ဓားနဲ့အထိုးထားတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ မီးရှူးမီးပန်း အပိုင်းအစတွေ ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ရမ်၏ မျက်လုံးများ စူးရှသွား‌တော့တယ်။ သူ သူ့ လက်သည်းတွေကို ဆန့်ထုတ်ကာ ထိုသူ့လည်ပင်းထိပ်ကို ဆုပ်ကိုင်၍ မြေကြီးပေါ်မှ ဆွဲတင်ကာ တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်ထားရင်း သူ အန္တရာယ်ရှိစွာ ပြောလိုက်၏။

"သူမ ဘယ်မှာလဲ"

သည်လိုထူးဆန်းသောအရာတွေက ကျီရှောင်အုံး၏ နေရာလွတ်မှသာလျှင် ထွက်ပေါ်လာနိုင်တာပင်။