HAPSOLMUŞ RUHLAR

7. BÖLÜM

7.BÖLÜM

21 Ağustos 2010

"Sıra sende, yani Gory Amcayı öldüren katilden bir mesaj mı bu?"

Ian yaşadığı kötü olayların tek tek hafızasına dolmasıyla tekrar o geceki baş dönmesi ve mide bulantısıyla savaşmaya başladı.

"Tamam herkes sakin olsun. Bir bakalım bu çamurlu eldiven, Gory amcanın eldiveni mi? Önce bunu öğrenmemiz gerek."

"Belki birisi kötü bir şaka yapıyordur hayatım." Sarah Ian'ın yanına gidip ona destek olmak için sandalyesine oturtup omuzlarına tuttu. Belli etmemeye çalışsa da böyle bir şakayı kimsenin yapmayacağını biliyordu.

"Bu mürekkep normal bir mürekkebe benzemiyor Noah.

"Evet, kanla yazılmış."

"Ne?" Rylee notu alıp inceledi ve Noah'ın haklı olduğunu görünce daha da korkmaya başladı.

"Ian eldivene dokunma, belki parmak izi gibi bir şey bulabiliriz."

"Tamam, bu eski kabusu tekrar yaşamayacağız değil mi?"

"Ian bana olanlardan biraz bahsetti. Çok zor şeyler yaşamışsınız. Tanrım, çok korkmuş olmalısınız."

"Üzerinden 3 yıl geçti, bu kadar süre sonra kim, neden böyle bir not gönderir ki?"

"Kayıtlar silinmiş, kimseye görünmeden nasıl silmiş olabilir?" Noah herkesin endişeli bakışlarını gördükten sonra,

"Bilmiyorum çocuklar, sanırım buraya bir ekip çağırmalıyız."

Jason ekipler inceleme yaparken bahçede bir sigara yakıp olanları düşündü. İçine çektiği her dumanda aklına farklı bir sahne geliyordu. Gory amcanın katili o kadar araştırmalara rağmen bulunamamıştı. Hemen hemen bütün araştırmalarında Noah'în yanında olmuştu ama bir sonuca varamamışlardı. Şimdi aynı şeyler tekrar mı yaşanacaktı? Sigarasını yere atıp ayağıyla söndürdükten sonra Noah'ın ve diğerlerinin yanına doğru gitti.

"Parmak izi sonucu ne zaman çıkar? Bir an önce bu kabustan kurtulmak istiyorum."

"Adli tıptan gelecek raporu bekliyoruz."

"Ya bir şey çıkmazsa?"

"Gory amcadan sonra izini kaybettirecek kadar zekice bir cinayet işledi. 3 yıl önceden gelen bir eldivenin üzerinden parmak izi çıkıp çıkmayacağı bile belli değil, ben bir şey çıkacağını sanmıyorum. Ama yine de ihtimal dahilinde."

"Yani sıradaki kurban ben miyim?" Ian endişeli sesine bakılacak olursa olanlardan oldukça etkilenmişti."

"Hayır dostum, tabi ki senin güvende olman için bütün tedbirleri aldırıyorum. Gün boyu evin çevresinde nöbet tutmaları için bir ekip görevlendirdim."

"Böyle psikopat ruhlu birisi için 4 tane polis memurunu yıkmak çok da zor olmasa gerek."

"Ian bu konuya böyle yaklaşma dostum, her şey düzelecek, olaya el koyduk. Bir an önce bu notu göndereni tespit edeceğiz.

"Ben bu evde kalmak istemiyorum, dağ evine gideceğim. Orada bütün bu olanlardan uzaklaşmış olurum."

"Bu durumda tek başına orada kalman doğru olmaz dostum."

"Noah nasıl bir durumun içinde olduğumuzun farkında olduğum için buradan çekip gitmek istiyorum zaten. Gözden uzak olurum, orada kendimi daha iyi ve güvende hissedeceğim."

"Çok doğru bir karar olduğunu düşünmüyorum, o zaman Sarah da seninle gelsin. Ya da anne-babanla gidersen daha iyi olur."

"Hayır hayır, kimseyi istemiyorum, Sarah da olmaz onu tehlikeye atamam."

Ian arabasına atlayıp dağ evine doğru yola çıktı. Diğerlerinin bütün ısrarlarına rağmen şehirde kalmayı ya da yanında birisinin gelmesini kabul etmemişti. Yaşadığı bu kötü olayın üzerinden 3 yıl geçmişti ama Ian daha yeni yeni kendini toparlıyordu. Bir de üstüne şimdi bu tehdit mesajı tekrar o lanet günlere geri döndermişti onu. Nedenini bilmiyordu ama bütün bu ölüm tehdidini ciddiye alıp kabullenmişti. Her an her yerde katilin karşısına çıkıp onu Gory amca gibi bir sonla karşılaştırmasını bekliyordu. Eğer dağ evinde bir tehlikeyle karşı karşıya kalırsa yanında kimsenin olmasını istemiyordu. Kendisini korumak için kimseyi topun ucuna atamazdı. Eve gittiğinde gerekli önlemleri almaya karar verdi. Eğer bu gece katil gelecekse buna hazırlıklı olacaktı. Eve girer girmez kapının üzerinde bulunan kilitlerin hepsini kilitledi. Sonra güvenlik kameralarını etkinleştirip hepsini ekrana yansıttı. Görünürde kimsecikler yoktu, Arabayı kapalı otoparka çekmediğine pişman oldu, ama tekrar o karanlık geceye çıkmak istemedi. 3 yıl önce bahçıvanı öldüğünde de buraya gelip saatlerce duşun altında olanları düşünüp, acaba kendisinin de böyle bir şey yaşayıp yaşamayacağını merak etmişti. Ama o zamanlar yaşadığı yoğun korku zamanla azalmış ve Ian'ın beyninin en ücra köşelerine doğru gitmişti. Şu an o karanlık zindandan tekrar gün yüzüne çıkan bu korku Ian'ın bütün bedenini çoktan ele geçirmeye başlamıştı bile. Madem aynı yerde aynı korku duygusuyla duruyorsa o gece duşta düşündüklerini tekrar düşünmek istedi ve duşa firip küveti doldurmaya başladı. Üstünü çıkarıp küvete girdi ve sıcak suyun onu rahatlatmasına izin verdi. Gözlerini kapattı, katilin banyo kapısını açtığını hayal etti, yavaşça Ian'a doğru yaklaştı ve bir anda omuzlarından bastırıp küvetin içine soktu. Gözlerini açtı, hızlıca etrafa baktı ama kimse yoktu. Küvetten çıkıp yumuşak bir havluyla kurulandı. Güvenlik kameralarını inceleyip etrafta kimsenin olmadığından emin olduktan sonra gidip üzerine bir tişört ve bir boxer geçirdi. Salona geçip televizyonu açtı, en sevdiği program oynuyordu ama Ian hiç zevk almıyordu. Gözü sürekli etrafta herhangi bir ses ya da bir görüntü yakalamaya çalışıyordu.

Telefon çaldı, Ian bir an yerinden sıçradı. Telefona uzandı, sanırım Noah kontrol etmek için arıyordu.

"Her şey yolunda mı Ian?"

"Evet dostum, endişelenecek bir şey yok."

"Ian Şu an bir tehdit altındasın, yalnız kalmak istemen, katile resmen davetiye gönderiyor."

"Gelirse de burada olacağım."

"Ian beni dinle..."

Telefonu kapatıp sesli mesaja yönlendirdi. Onunla yüzleşmek istiyordu. Onun gözlerinin içine bakmak ve onunla savaşmak istiyordu. Tek başına, kimseye ihtiyaç duymadan. 3 yıl boyunca yaşadığı travma süresince geceleri uykusundan uyanmasına sebep olan bu adamla karşılaşmak istiyordu.

Ve çok da uzun sürmeyecekti anlaşılan çünkü, içinden bir ses davetsiz misafirinin geldiğini söylüyordu.