HAPSOLMUŞ RUHLAR

22. BÖLÜM

22. BÖLÜM

Rylee günlerdir evden çıkmıyordu. Annesi hastaneden çıktıktan sonra onunla ilgilenmesi için bir yardımcı ayarladı ve kendi evine gitti. O günden beri de dışarı çıkmıyordu, kulüptekiler de onun durumunu anlayış göstermiş istediği kadar dinlenmesi için izin vermişlerdi. Hayatının bu karanlık dönemini, Emma ile geçirdiği zamanları, bıraktığı hatıraları düşünerek geçiriyordu. Emma öldüğünden beri yatak odasına hiç girmemişti. O yatağa yalnız girmek onun için dünyadaki en acı şeydi. Salonda Emma'nın her zaman oturduğu yere oturmuş onun en sevdiği programı açmış izliyordu. Karşısındaki oyuncuların birbirlerine sarılmalarını izledi, Emma'nın çok sevdiği romantizm bu dizide oldukça fazlaydı, hiçbir bölümü kaçırmadan izler sonra da Rylee'ye anlatırdı. Rylee hiç izlemese de artık kimin kim olduğunu, dizide neler yaşandığını öğrenmişti. Bundan hiç şikayetçi olmamıştı, onun heyecanlı heyecanlı anlatırken girdiği hallere bayılıyordu. Ama artık ne bu diziyi izleyebilecek ne de gelip Rylee'e anlatabilecekti. Kumandaya uzanıp televizyonu kapattı. Kalkıp yukarıya çıktı ve oğlu için hazırladıkları odaya girdi. Duvarları orta kararlarıyla bebe mavisine boyamışlardı. Emma oğulları için yaptıkları her şeyde emekleri olsun istiyordu. Odayı çok fazla eşyayla doldurmamışlardı. Bir beşik, bir komodin, bir dolap ve Emma'nın emzirmesi için koydukları bir koltuktan başka bir şey yoktu. Perdeleri ve halıları aslan figürlü olarak özel diktirmişlerdi. Odadaki mobilyanın rengi ile uyumları tam ve çok güzeldi. Komodinin bir yanında oğlunun bir ultrason fotoğrafının çerçevelenmiş resmi vardı. Diğer yanında ise Emma ile Rylee'nin fotoğrafı, ortada ise oğlunun isminin yazılı olduğu bir pano vardı. Murry. Duvarda montelenmiş küçük bir kitaplık da oğullarına okuyacakları masal kitapları dizilmiş ve komodinin üstündeki duvarda birinde gökkuşağı, birinde çiçek, birinde güneş olan üç küçük tablo vardı. Yatağın hemen yanında kocaman bir oyuncak zürafa duruyordu. Beşin içindeki uyku arkadaşı oğluyla beraber uyumak için orada bekliyordu. Emma doğumdan önce odası hazır olsun diye çok uğraşmıştı. Her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmüş ve her şeyin en güzelini yapmaya çalışmıştı. Rylee hep hayal ediyordu, işten geldiğini sonra odaya gidip Emma'yı bu koltukta bulduğunu, kucağında oğulları babasını görünce gülmeye başlayacaktı. İlk adımlarını, konuşmasına, kendi kendine yemek yemesini her şeyi hayal ediyordu. O günlere çok az kalmıştı, sadece birkaç hafta ama Rylee artık hiçbirini göremeyecekti. Çünkü oğlu bir daha asla geri dönmemek üzere gitmişti, annesiyle beraber. Bütün bu hayallerini bu odada bırakıp dışarı çıktı.