Lo$er=Lo♡er YeonBin

◇30◇

(Yeonjun'dan)

Gülüşmemiz bittiğinde "Kahvaltı yaptın mı?" diye sordu. "Canım birşey istemiyor." diye cevapladım. "Hmm peki." dedi. Beni yemeğe zorlamadığı için sevinmiştim.

Masadaki ellerime bakıp parmaklarımla oynarken "Soobin... mektubu okudum desem kızar mısın bana?" diye sordum.

Meraklı gözlerle bana bakarken "Yani kızmam sanırım ama dün zaten yeterince ağlamıştın. Onu okuyup daha çok ağladıysan üzülürüm." dedi.

"Eee şeyy evet okudum ve azıcık ağladım. Tamamını okumadım ama merak etme o yüzden çok ağlamadım." dedim elimle de 'azıcık' işareti yapıyordum.

"Peki azıcık ağladıysan nasıl böyle gözlerinin altı?" diye sordu. Bilmem anlamında dudak büzdüm. "Neyse, ne anlatmış peki? Annenmiymiş gerçekten." diye sordu merakla.

Çantamdan mektubu çıkarıp "Evet annemmiş ama tam okumadığım için yarım kaldı anlattığı şey." dedim ve zarftan kağıdı çıkardım.

Soobin'e yaklaşıp kağıdı açtım ve beraber okumaya başladık.

...Dokuz yıldır sizden ayrı kalmıştım, kalmak zorunda bırakılmıştım. Çok özledim sizi oğlum ama sayılı günlerim kaldı. Kanser teşhisi koyuldu bana. Yakında Ri-ki'ye de veda edicem ama sen onun yanında ol tamam mı? Baban onu Kore'ye gönderse de sizinle kalmasına izin vermez.

Sizi gerçekten çok seviyorum oğlum. Lütfen benden nefret etmeyin. Evet sevgiyi de pek haketmiyorum ama nefret olmasın lütfen bana karşı. Kardeşlerine çok iyi bakıcağını biliyorum. Babanın hayatını kontrol etmesine de izin verme asla.

Senin her zaman özel olduğunu düşünmüştüm Yeonjun. Sevmediğim bir adamla yapmış olsam da her zaman özel olduğunu düşünmüştüm. Sen o adamla ilgili güzel tek şeydin doğduğunda. Sonra Hyunjin ve Yeji doğmuştu ama sendin özel olan. Kardeşlerininde en kıymetlisi, en özeli sen olucaksın biliyorum.

Onları ne olursa olsun koruyacağına ve iyi  bakacağına da eminim. Sende emin ol. Onlara iyi bakarken kendine de iyi bak olur mu? Her zaman yanında seni sen olduğun için seven kişiler olur umarım. Bu dokuz yıl sadece bedenim sizden ayrıydı.

Ruhum hep sizinleydi. Hep sizinle olucak. Lütfen beni unutmayın olur mu? Çok anımız olmasa da o hatıralarınızda olanları unutmayın lütfen. Kardeşlerine ve kendine dikkat et. Seni gerçekten seviyorum...

Annen...

Göz yaşlarımla ıslanmasını istemediğim kağıttan yavaşça uzaklaştım. Soobin'e arkamı dönüp tuttuğum gözyaşlarını serbest bıraktım. Ne kadar öyle ağladım, bilmiyorum ama bir süre sonra Soobin arkamdan bana sarılmıştı.

"Hepsi o herifin suçu. Annemin son günlerinde yanında olamamamın nedeni o herif. Dokuz yıl ayrı kalmamızı sağlayan kişi o herif." Kendi kendime söylediğim şeylerle Soobin beni kendine döndürdü.

Sımsıkı sarıldı bana, bütün dünyadan korumak istercesine sarmıştı beni. Güvende hissettiğim kişinin kollarındayken huzur verici sesi duyuldu.

"Annenin dediği gibi sadece bedenleriniz ayrıydı Yeonjun. Ruhlarınız her zaman beraberdi bundan sonra da beraber olucak."

Bunları dedikten sonra ayırdı bedenini yorgun bedenimden. Elleri yanaklarımı buldu. Göz yaşlarımı sildi. Göz yaşlarımda inadınaymış gibi daha fazla akıyordu.

Gülümsemiştim. Gerçekten içten bir şekilde gülümsemiştim. "Bugün çok mesaileri var gözyaşlarımın boşuna yorma kendini." dedim hala göz yaşlarımı silen Soobin'e.