Lo$er=Lo♡er YeonBin

$7$

(Yeonjun'dan)

Gidip oturduk bir süre öylece bakındıktan sonra "Hadi," dedim "anlat." Derin bir nefes alıp konuştu "Ben Beomgyu'dan hoşlanıyorum." Tek nefeste söyleyip gözlerini sıkıca kapamıştı.

Bir süre napmam gerektiğini bilmediğimden donup kalmıştım. Yüzü kızardığında o suratını gördüğüm için daha çok utancağını bildiğimden birden sarılıvermiştim. "Sevipte söyleyemenlere hoşgeldin." dedim alaycı bir şekilde.

"Söyleyemiyor değilim sadece..." dedi durduğunda yüzüne bakmak için ondan biraz uzaklaştım. "Sorun ne Taehyunie?" dedim. "Çünküü... çünkü bence o senden hoşlanıyor." Donakalmıştım. "Ne! Nerden çıktı o?" dedim şaşkınca böyle birşey beklemiyordum. 

"Hiç farketmedin mi bakışlarını? Okulun ilk günü bile öyle bir bakıyordu ki sana. Revirdeyken sen Soobin ile ilgilenirken kıskanıyormuş gibi size bakıp durdu. Bugünde nası konuşacağını bilemedi yüzü kızardı utandı giderken ki iltifatını söylemiyorum bile. Bence senden hoşlanıyor işte." dedi.

Gözlerim kocaman olmuştu. "Belki sadece asosyalin tekidir. Sen eğer söyleyebileceğini düşünüyorsan sadece dene." dedim. Biraz rahatlamış gibiydi ama hala öyle düşünüyormuş gibiydi.

Biraz daha rahatlaması için "İkimizinde sevdiceği var ama sapız ha?" diyerek konuyu dağıtmaya çalıştım. "Evet." dedi ve ekledi "Ama senin işin daha zor." Sadece "Öyle" diyebildim.

Taehyun'da ki hüzün bana geçmişti sanki. "Herneyse elbet bir gün söyleriz. Söyleyemiyoruz deyip depresyona girecek halimiz yok ya." dedi Taehyun beni neşelendirmeye çalıştığını düşünmeme sebep olacak bir şekilde. Bende ona uyup "Yani hep ailemize bağlı mı kalıcaz sonuçta." dedim.

Tam o sırada gelen kapı sesiyle çatı kapısına bakmıştık. Gelen kişi Soobin'di. Sadece görmem bile kalp atış hızımı yükselmesine sebep olurken o bizi görmemişti bile. Hemen çatının kenarına yönelmişti. Düşebilme ihtimalinin olduğu bir yere oturunca kalbim bu sefer korkudan hızlı atıyordu.

Yanına gidip "Soobin!" diye seslendim Taehyun da peşimden geldi. Soobin umursamaz ve üzgün bir yüz ifadesiyle bana döndü. Bir anlık kalakalmıştım o yüze karşın, umursamaz halini çok görmüştüm ama bir yandan da üzgün olduğunu görmek canımı yakmıştı.

"Orası biraz tehlikeli duruyor bence, normal banklara oturmalısın." dedim. Hemen telaşla "Yani sana karışmak istemem ama korktum o yüzden." diye ekledim. Neden Soobin'in önünde saçmalamadan konuşamıyordum.

Taehyun'a bakmıştı ben bunu söyleyince bende ona döndüğümde anlık donmuştu sonra hemen kafasını olumlu anlamda salladığında Soobin'e dönmüştüm tekrar. "Tamam inerim ama bir süre lütfen yanıma gelme." dedi.

Ve inip yanımdan geçip gitti. Geride donakalmış bir ben ve beynimde yankılanan bir kapı sesi bırakarak...

L$R=L♡R

Bu aslında hiç aklımda yoktu sonra okulda bir anda böyle yazıverdim.

Neden aralarını bozdum hiç bir fikrim yok hatta aralarını bozduğuma bile emin değilim.

Bir dahaki bölümde görüşürüz.