14 - "Neyi Hyung bunu mu?"

347 42 2
                                    

*Taehyung'dan

Sonunda istediğim renk boyaları bulmuştum. Satın aldıktan sonra arabama binip eve gittim.

"Anne ben geldim!"

"Hoş geldin oğlum. Aç mısın? Biz yedik yemek"

"Anne neden beni beklemediniz? Açım tabii ki de!"

Annesm gülmüş ve bir tabak hazırlamıştı.

"Sen üzerini değiştir hadi. Sonra da yemeğini yersin. Odanda mı yersin yoksa-"

"Ben odamda yerim. Ellerine sağlık"

"Afiyet olsun oğlum"

Odama çıktığımda Jungkook benim yatağımda yatıyordu.

"Bebeğim?"

"Nerdesin sen!"

"Güzelim tamam kızm-"

"Kapa çeneni! Haber verebilirdin!"

"Ama güzelim banyoday-"

"TELEFONLARIMI AÇSAYDIN!"

"Güz-"

"SUS YA! SUS VE SAKIN PEŞİMDEN GELME"

Jungkook odamdan ışık hızıyla çıktığında ben de ona yetişmeye çalışmıştım ama koridordayken ağlayarak bağırmıştı.

"PEŞİMDEN GELME DEDİM GİT BURDAN YALNIZ BIRAK BENİ"

kapısını hızla kapatmış ve odasına girmişti....

Bense daha ne olduğunu anlayamadan annem gelmiş ve şokla bana bakmıştı.

"Oğlum noluyor? Jungkook iyi mi?"

"Iyi anne biraz onu yalnız bıraksak iyi olur..."

"Neden böyle yaptı ki?"

"Biraz sinirlendirmiş olabilirim. Neyse hadi ben odamdayım"

"Peki o zaman.."

Annem gittiğinde ben de odama girmiştim. Onun için aldığım boyalara bakmış ve iç çektiğimde üzerimi giyindim. Daha sonraysa yemeğimi yemiş, geri yukarı çıkmıştım.

Nereden bakılırsa 1 buçuk saat geçmişti. Bence artık sakinleşmiştir?

Odamdan boyaların olduğu poşeti alarak Jungkook'un kapısının önünde durdum. İlk biraz kapıyla bakışıp ensemi kaşıdım. Sonraysa derin bir of çekip içeri daldım. Kapıyı kapatıp yatakta bana öfkeyle bakan bedene yaklaştım.

Cidden çok tatlıydı! Bacaklarını kendine çekmiş, kollarını da minik bacaklarına sarmıştı. Gözleri ve burnu kıpkızarıktı...

Elimdeki poşetleri yere bırakıp yatakta oturan minik bedenine yaklaştım..

"Y-yaklaşma g-git"

"Bebeğim neden böyle yapıyorsun?"

"Ü-üzdün beni"

"Bebeğ-"

"T-taehyung s-sadece merak e-ettiğim i-için arıyordum. A-ama sen bana "jungkook meşgulüm a-arayıp d-durma beni" d-dedin v-ve suratıma k-kapattın"

"Bebeğim özür dilerim o an cidden çok önemli bir işle uğraşıyordum ve telefon bir çok kez çalınca cidden sinirlerim bozuldu. Özür dilerim. Hem ben sana sürpriz yapmak için çıkmıştım."

"N-ne b-bana mı?"

"Hm hm. Merak etmiyor musun yoksa?"

"Ediyorum..."

이복 형제 |+18|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin