-17-

802 37 11
                                    

Unicode-

" မောင် ဖြစ်ပါ့မလား.. ငါကြောက်တယ်နော် "

" မကြောက်ပါနဲ့ဆို..မာမီတို့ကတောင် ထယ့်ကိုစောင့်နေတာ "

သူတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်နေတာ 15မိနစ်လောက်ရှိနေပြီ ။ အိမ်ထဲဝင်မဲ့ Jungkookလက်ကို အတင်းပြန်ဆွဲထားတာ ခုထိ အိမ်ထဲမရောက်ကြသေး ။

" လာ...မောင်တစ်ယောက်လုံးရှိတယ်..ဘာကိုကြောက်နေမှာလဲ "

ထိုစဉ် Jungkookအမေကအိမ်ထဲကထွက်လာတဲ့အချိန် သူတို့နှစ်ယောက်ကိုမြင်သွားတယ်။

" ဟိတ်! ဟိုနှစ်ယောက် အိမ်ထဲမဝင်ဘဲအဲ့ဒီ့မှာ ဘာရပ်လုပ်နေကြတာလဲ!!? "

မောင့်မာမီအသံကြားလိုက်တော့ Taehyungလန့်ပြီး မောင့်လက်ကိုလည်းလွှတ်လိုက်တယ် ။ မောင်ကကြည့်လာတော့ မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲ ပြရတယ်။ လူကြီးရှေ့မှာတော့ ဒီလိုလုပ်လို့မသင့်ဘူးမှတ်လား ။

" လာကြ! အိမ်ထဲဝင် "

" ဟုတ်ကဲ့ "

သူတို့ရောက်ပြီးမကြာ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပင် Jungkookအဖေ ရောက်လာတယ် ။ Taehyungလည်း မောင့်မိဘတွေအတွက် လက်ဆောင်ဝယ်လာတဲ့ သစ်သီးခြင်းလေး ကမ်းလိုက်သည် ။

" ဘာလို့ ဝယ်လာတာလဲ..မလိုပါဘူးကွယ် "

" ယူလိုက်ပါ မာမီရဲ့..တကူးတကတောင် ဝယ်လာပေးတဲ့ဟာကို "

!ငါသိတယ်နော်! ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်လာတဲ့ မာမီကြောင့် ချောင်းတစ်ဟန့်ဟန့်နဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ် ။ ထယ်ကတော့ အံတကြိတ်ကြိတ် ။

" ထိုင်လေ သားရဲ့..မင်းလာမယ်ဆိုလို့ အန်ကယ်က အမီပြန်လာတာ "

" အာ ! "

Jungkook နဲ့ Taehyungက ဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်ရင်း ရုတ်တရက် Jungkookက တစ်ခုခုသတိရသွားဟန်ဖြင့်

" ကော်ဖီသောက်မလား..သွားဖျော်ပေးမယ် "

Taehyung ချက်ချင်း မောင့်လက်ကို ဆွဲလိုက်ရတယ် ။ ဒီကောင်လေး သူ့ကိုဘာဖြစ်စေချင်နေတာလဲ ။

" ရတယ်..မသောက်တော့ပါဘူး "

ခေါင်းတခါခါဖြစ်နေတဲ့ ထယ်က တစ်ယောက်တည်းမကျန်ခဲ့ချင်လို့ဆိုတာ သူသိတယ် ။ သူ့မိဘတွေက ကြည်ဖြူပါတယ်ဆိုမှကို ထယ်ကကြောက်နေသေးတာ ။

♡︎-𝗛𝗘𝗔𝗥𝗧𝗕𝗘𝗔𝗧-♡︎Where stories live. Discover now