Alaz'ın geçmişi...
...
Genç çocuk ailesiyle yediği yemekten sonra gelen tatlılarla aklına eski anılar gelmişti. Kardeşleri mutlulukla tatlılarını yerken o da fazlasıyla huzurluydu.
En sonunda uykusu gelen kardeşleri uyumaya gitti ve o da odasına çıktı.
Bugün karne almışlardı ve yaz tatiline girmişlerdi. Ödevleri için daha çok zamanı vardı, şuan önceliği kardeşleriyle daha iyi anılar elde etmekti.Kapının çalmasıyla kapıya döndü ve içeri babası girdi.
Daha önce hiç ebeveyni olmadığı için en başta onu kabul edip baba demese de daha sonra yakınlaşmış ve onları da ailesi olarak görmeye karar vermişti.
"Baba, bir şey mi oldu?"
Saat akşam ona geliyordu.
Babasıyla, annesi öldüğünden beri daha çok ilgilenmeye çalışıyor ve ona daha çok yardımcı olmak istiyordu.
"Yok bir şey olmadı. Bugün yaz tatiline girdiniz, nereye tatile
gidelim istersin?"
Alaz bir süre düşündükten sonra güldü ve aklına gelen fikirleri bir bir söyledi.
"Büyük bir lunapark açılmış, oraya gidebiliriz, hem Burç ve Duru da çok eğlenir. Denize de gidebiliriz, ya da belki küçük bir ada turu, çok uzak olmayan minik adalara.."
Babası Alaz'a bir adım daha yaklaştı.
"Baya bir şey yapacağız o zaman bu yaz tatili."
Alaz kafasını sallarken babası bir adım daha attı ve yanına ulaştı.
Çok değil bir kaç saniye sonra Alaz gerçek bir ihanet ile tanışacaktı.
Babası olarak gördüğü ve özendiği adamın tüm figürleri yıkılıp parçaları zihnine akarken ruhu kabuk tutmayan bir yara gibi kanayacaktı.
Sadece bu da değildi, zorluklarla
dolu bir hayata düşerken ailesinin ondan kopuşu onun tüm iplerini koparacaktı hayatla ilgili.
Tek istediği kardeşleriyle mutlu bir hayatken bunun sadece bir hayal olduğunu gösterecekti hayat biraz sonra.
Alaz; insanlara duyduğu tüm güveni kaybedecek ve karanlıklarda sürüklenip şelalenin tepesinden düşüp parçalanan bir cam parçası olacaktı.
Babasının yüzüne bakarken koluna saplanan ani sızı ile kolunu tutmak istedi ama zaten babasının eli kolundaydı. Sızı biraz daha fazlalaşınca geri çekilmek istedi ancak babası izin vermedi ve elindeki şırıngayı Alaz'ın koluna enjekte etti.
En sonunda iğneyi çekince Alaz korkmuş ve şaşkın bir şekilde geri çekildi ve kolunu tutarak babasına baktı. Ne soracağını bile bilmediği için ağzını açamıyordu.
