Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jimin, Park Jimin.
Heyecanlıydı ama endişeli değildi. Önünde ki boy aynasında gördüğü bedeni ve arkasında onu izleyen, birazdan bir ömrü beraber geçireceği adamla gülümsüyordu.
Üzerine oturan gömleği ve onu sanki mühürlemiş gibi boynuna dolanmış papyonu ile içi kıpır kıpırdı. Ne yapacağını bilemez hareketlilikle elini son kez papyonuna götürdüğünde onun gülüşüyle utangaç bir gülümsemeyle arkasını döndü.
"Ama gülüyorsun! Yalan söyledin."
Göz göze geldiği adam onu yine büyülemiş olduğundan sonlara doğru sesi içine kaçmış, kaşları sahte bir sinirle çatılmıştı.
"Yalancı.."
Kendisi de biliyordu ki, adam gülmemek için kendini yeterince tutmuştu. Kim üzerinde bebek figürü olan bir papyonu sakince karşılayabilirdi ki. Kendi çocuğunun çizdiği bir çizim ise bu kesinlikle imkansızdı.
"Tamam, tamam gülmüyorum. Sadece, çok yakıştı."
Taehyung ellerini suçsuzum ifadesiyle havaya kaldırmış, müthiş ciddi bir ifadeyle bir adım atmıştı ona.
"Çok.."
Jimin, ona inanmayan bir bakış atmış ardından eli karşısında ki adamın boynuna uzatmıştı.
"Seninki de öyle, çok yakıştı."
Üzerinde Minho'nun kendi elleriyle çizdiği bebek figürü hiç de ona göre bir şey değildi.
"Bunu kabul etmiş olmana hâlâ inanamıyorum."
Düzelttiğine emin olunca önünde ki adama sakince sarıldı. Adam da bunu bekler gibi sarılmıştı ona, hep yaptığı gibi.
"Hani bana demiştin ya, hayatıma senden başkası giremezdi diye? Evet, giremezdi. Buna izin vermezdim. İzin vermeyeceğim, sen de verme.
Ben bazen o kadar çok düşünüyorum ki, yanlış ve doğru birbirine giriyor. İşte bu zamanlarda devreye gir olur mu? Bana doğru yolu göstermek için bir ışık ol. Ben de ışığıma doğru koşayım."
