Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hoseok ağlamak istedi. İtmemişti. Yoongi onu itmemişti. Geri çekilerek gülümsedi. Dudakları ayrılmak istemiyor gibiydi, burnuna küçük bir öpücük kondurdu ve geri çekilerek konuştu.
Gözleri, bir nefes uzaklığında ki yüzde dolanıyordu. Kapatmış gözlerini dedi içinden, kabul etmiş. Yüzünde ki gülümsemeyi büyüterek parmağını Yoongi'nin göz altında gezdirdi. Titreyen kirpikleri gıdıklandırmıştı parmağını.
Gözünün altında ki parmağının yumuşak hissi, yüzünde ki nefes. Utandı Yoongi, utandı ama pişman değildi. Göz kapakları titreşti, gözünden bir damla süzüldü ağır ağır. O kadar çok kaçmıştı ki yorulmuştu. İtmek istemişti, evet istemişti. Yine, yeniden. Ama yapmadı, kaçmadı. Kaçmak istemedi. Ondan kaçabilirdi ama düşüncelerinden kaçamazdı.
Parmağında ki ıslaklıkla kaşlarını çattı Hoseok.
"Benim yüzünden-"
"Hayır" yüzü Yoongi'nin cevabı ile parladı.
"İlk öpücüğün müydü? Bu iyi oldu artık evlenmemiz için bir sebep var." Tepki vermesi için yapmıştı. Aç gözlerini ve tepki ver Yoongi.
Duyduğu şeyle gözlerini açarak yüzünde ki eli itti Yoongi.
"Sen kimsin ki? Öptün bitti. Git artık" tamam bunu beklememişti. En azından şuan, bu kadar yakınken. Ona hem bir nefes kadar yakın, bir söz kadar uzaktı. Yüzünde ki gülümsemeyi bozmadı. Biliyorum Yoongi, biliyorum sözcüklerin acımasız ama gözlerin, o gözlerini keşke benim gözlerimden görebilsen. Gülüşünü büyüterek gözlerini odada gezdirdi.
"Baksana etrafa" dedi gözleri odayı turlarken. "Bak"
Ayağa kalkarak pencereye doğru ilerledi.
"Bu pencere olmasa odanın içi ne kadar boğucu olurdu, hiç düşündün mü Yoongi? O penceresiz kalbine bir manzara sığdırmayı?" Hiç düşündün mü o pencerenin vereceği manzarayı? O pencereyi açıp nefes almayı? Benzetmesine gülerek duvara dokundu.
"Ördüğün duvarlar, o duvarlara kepçe ile dalmak istiyorum."
Kuruyan dudaklarını yalayarak yutkundu.
"Baban, biliyorum. Bunu daha önce neden yapmadım bilmiyorum. Aptal kafam hiç aklıma gelmedi."
"Ne biliyorsun? Hayatımı mı araştırdın? Mutlu oldun mu bari?" Hoseok sabırlı bir insandı. Sesli bir nefes vererek ona gözlerini diken bedene doğru yürüdü. Ona yukarıdan bakarak konuştu.
