The Truth ( B-Brave ) NL

Hoofdstuk 23

Lisa

Mijn telefoon gaat, ik wil kijken wie het is maar het is onbekend nummer. Ik twijfel, het kan Dean zijn. Ik bij op mijn lip en druk op het groene knopje.

"H-hallo"

"Goedemiddag, spreek ik met Lisa?" hoor ik een vriendelijke vrouwenstem vragen. Meteen zijn de zorgen verdwenen.

"Ja, met wie spreek ik"

"Met Bianca, een verpleegster van het ziekenhuis in Amsterdam" waarom belt een verpleegster me?

"Ga even zitten" dat doe ik niet, ik blijf koppig staan.

"Wat is er?" vraag ik met een beetje paniek in mijn stem.

"Je moeder.. ze is.. overleden" wat? Mijn moeder? Weg? Ik word een beetje licht in mijn hoofd.

"H-hoe HOE" roep ik.

"Ze is vanmorgen verongelukt. Ze heeft een auto-ongeluk gehad" de woorden spoken door mijn hoofd, mijn hoofd draait. Als Samuel binnenkomt kijkt hij me bezorgd aan.

Ik zak door mijn benen, even voel ik een hand die me probeert op te vangen, dan voel ik niks meer en valt alles weg. De zorgen, de vlinders, ik heb even geen gevoelens meer.

Sophie

"Shut up" ik sta beneden, Levi begint weer vragen te stellen. Waarom is hij opeens zo 'bezorgd' om me. Waar het ook over gaat, ik wil er niks mee te maken hebben. Hij bemoeit zich maar met zijn eigen leven.

"Luister, ik wil je beschermen"

"Ik heb geen bescherming nodig" zeg ik kortaf.

"Dan zak maar in de stront" ik haal mijn schouders op.

"Wat jij wilt"

"Ik help je nooit ergens meer mee"

"Is goed"

"Veel plezier met je nieuwe vriendjes"

"Thanks" hij lijkt wel een jongetje van 3, wat heeft hij opeens.

"Ik hoef je niet meer te zien, je bestaat niet meer voor me. Blijf uit mijn buurt" mijn antwoord wacht hij niet af. Niet dat ik er veel op te zeggen heb.

Morgen begint hij gewoon weer tegen me te praten alsof er niks aan de hand is. Ik weet niet eens waar de ruzie over gaat.

Toch vind ik het raar dat hij opeens begint over 'beschermen', beschermen voor wie? Voor wat?

Dioni

Ik loop samen met Anne de stad door, we zijn hier al sinds 11 uur en ik heb al een aantal tassen voor haar vast.

Ze wilde graag shoppen, maar had geen zin om alleen te gaan.

Ik denk de hele tijd aan gister, Anne was dus flink dronken en ik heb daar best wel gebruik van gemaakt. Ik vertelde vanmorgen dat we gezoend hadden en dat ik er geen spijt van had, ze deed snel alsof ze sliep een dat brak mijn hart best wel. Ze voelt dus niks voor me.

Anne trekt me de MAC winkel in en stormt meteen naar de lippenstift. Ze begint enthousiast de kleuren uit te zoeken.

Ik zucht zacht, we zijn hier nog wel even denk ik.