The Truth ( B-Brave ) NL

Hoofdstuk 42

Lisa

Ik heb het me makkelijk gemaakt en ben op de bank gaan liggen, hun kennende gaat die kast nog lang duren. Ik pak mijn telefoon erbij en tik op het 'Twitter' icoontje.

Samuel had me vorige week na het optreden getweet en daar heb ik wat volgers van bij gekregen, zeg maar gerust honderden! Ik scroll door mijn meldingen en zie dat mensen nog steeds tweeten over het optreden, dat het zo goed was en dat zijn vriendin zo mooi kan zingen. Het tovert spontaan een lach op mijn gezicht. Één tweet valt me het meeste op, een tweet van Samuel zelf: 'Retweet als je vind dat Lisa meer met me het podium op moet! I think she should'

De tweet heeft meer dan 10000 retweets wat me erg verbaasd, ik dacht dat niemand me wilde horen zingen. Ik denk diep na, en besluit na een tijdje Samuel toch maar te bellen. Hij gaat 3 keer over, en als Samuel op neemt haal ik diep adem.

"Ik doe het" zeg ik vastberaden.

"Ook hallo" zegt hij lachend. "Wat doe je?"

"Ik ga samen met je optreden" ik weet zeker dat er nu een brede glimlach op zijn gezicht staat, waar ik zelf ook vrolijk van word.

"Meen je dit? Dit is geweldig! Ik hou van je babe" van dat laatste krijg ik kriebels in mijn buik.

"Ik hou ook van jou Sammie" zeg ik plagerig. Hij grinnikt.

"Is die kast al klaar?"

"Weet ik niet, ze duren er wel lang mee"

"Ze zijn vast ergens anders mee bezig" het duurt even tot het tot me doordringt wat hij bedoelt.

"Vast, ik ga zo wel kijken. Tot vanmiddag" hij zegt me gedag en ik hang op. Ik loop naar Sophie's slaapkamer en maak de deur open. Kaj is aan het sleutelen aan de kast, maar aan Sophie's rode hoofd zie ik dat dat niet als enige gebeurde.

"Lukt het?" Kaj kijkt op.

"Eigenlijk niet" ik knik en ga naast hem zitten.

Cassius

"Kan je me vergeven Bab?" ik kijk haar hoopvol aan en zie dat ze nadenkt.

"Cass ik.. je.. ik denk dat.." ze kan haar zin niet af maken, want op dat moment valt ze van haar stoel. Ik schrik me dood en ga naast haar op de grond zitten, ik tik op haar wang, til haar op, maar niks lijkt haar wakker te maken. In paniek bel ik 112 en vertel dat ik de ambulance nodig heb, ik geef het adres door en denk even na wat ik moet doen.

Uiteindelijk til ik haar behendig op en loop met haar in mijn handen naar buiten. Hopeloos sta ik daar op de stoep van de dansstudio, met Babette in mijn armen die geen spiertje beweegt.

Als eindelijk de ambulance de straat in gereden komt, Babette op een brancard neerleggen en haar de auto in dragen verzeker ik de jongens dat ik mee moet. Ze knikken en ik ga naast haar zitten.

Als ze de deuren dichtgegooid hebben begin ik zachtjes te huilen.

Anne

Ik zit met mijn hoofd in mijn handen in de wachtkamer naast Cassius, hij heeft me verteld wat er gebeurt is. De rest van de 'groep' is al onderweg, ik was in de buurt aan het hardlopen nadat ik ze samen had achtergelaten. Er komt een dokter de gang in.

"Vrienden van Babette?" we knikken.

"We zijn haar nog aan het onderzoeken, we weten nog niet wat er precies aan de hand is, als het duidelijk is zijn jullie de eerste die het horen" we bedanken hem en ik kijk hem na als hij weer weg loopt.

Na een tijdje zie ik de rest de gang in lopen, ik twijfel geen moment en knuffel Mariëlle, Sophie en Lisa. We gaan met zijn 9en op een rij zitten, Ik hoor af en toe wat snikjes, waar ik nog verdrietiger van word.

Na een lange tijd gewacht te hebben komt de dokter eindelijk de gang weer op gelopen.

"Goed nieuws, het was niks ernstigs" we zuchten allemaal opgelucht, het lijkt alsof ik de hele tijd mijn adem ingehouden heb en hem nu pas weer los kan laten.

"Maar" ik hou mijn adem weer vast. Ik word bijna kwaad om het feit dat de dokter zo lang wacht tot hij zijn zin af maakt.

"Ze is zwanger"