The Truth ( B-Brave ) NL

Hoofdstuk 34

Lisa

Ik kijk nog één laatste keer in de spiegel die aan Samuel's kast vast zit.

Ik heb een zwart strak jurkje aan die tot nét onder mijn knie valt, dat was het enige jurkje dat ik in mijn tas gedaan had. Ik heb matte rode hakken aan en het kettinkje wat ik ooit van mijn moeder gehad heb toen ik klein was. Het is een half hartje met daarin haar naam gegraveerd, zij had de andere helft met mijn naam. Ik vraag me af waar hij nu is.

Mijn haar zit in een hoge rommelige staart. Ik heb zo min mogelijk make-up op gedaan; alleen een beetje concealer, mascara en mijn wenkbrauwen bij getekend. Als ik ze niet bij teken zien ze er echt niet uit.

Ik loop voorzichtig de trap af waar de jongens en Babette en Anne al staan, Mariëlle en Sophie zullen nog wel bezig zijn.

Als zij na een tijdje ook binnen komen lopen gaan we naar de auto.

We zitten in dezelfde indeling als bij de begrafenis; Cassius, Samuel, Babette en Sophie zitten in deze auto. Dioni, Jai, Kaj, Mariëlle en Anne in de andere.

Samuel pakt mijn hand en knijpt er even in.

"Je ziet er prachtig uit"

Mariëlle

Blijkbaar zijn we er want Jai stopt de auto en stapt uit. Ik heb besloten Jai te negeren, als hij het niet goed wil maken prima.

Ik wil de autodeur open doen maar dat doet Jai voor me, hij steekt zijn hand naar me uit als teken dat hij me de auto uit wil helpen. Ik duw hem zachtjes weg en stap zelf de auto uit. Ik weet dat het misschien niet heel aardig was, maar hij heeft het er zelf naar gemaakt.

Ik vermijd zijn blik en loop samen met de andere naar binnen.

Binnen is het heel groot, sommige mensen zijn al flink aangeschoten. Er staan een paar mensen te dansen die ook niet echt nuchter meer zijn.

Ik loop naar de bar en bestel een wijntje, suf ik weet het. Maar ik heb niet echt zin om héél dronken te worden.

Er komt een jongen naast me zitten die ik ergens van ken. Wacht wat?

"Ben?" vraag ik verbaasd.

"Hee Mariëlle, wat doe jij hier?" vraagt hij even verbaasd.

"Ik ben hier naartoe gesleept door mijn vrienden" zeg ik lachend.

Samuel

Ik ben Lisa inmiddels kwijt geraakt. Ik zucht en kijk om me heen, tot ik haar zie. Ze zit verdrietig op een bankje voor zich uit te staren.

Ik ren naar haar toe en ga naast haar zitten.

"Wat is er babe?" ze kijkt op, blijkbaar zag ze niet dat ik naast haar ging zitten.

"Gewoon, ik denk aan mama" fluistert ze. Ik pak haar hand.

"Ik kan toch niet staan feesten terwijl mijn moeder dood is?" zegt ze iets harder. Ik duw een wenkbrauw omhoog.

"Lisa, je moet niet denken dat als iemand dood is die heel dierbaar voor je was, dat je dan geen plezier kan maken" ze schud haar hoofd.

"Je snapt het niet, als ik nu gezellig ga doen voel ik me schuldig tegenover haar. Ik vind dan dat ik haar in de steek laat"

"Wat denk je dat je moeder zou zeggen als ze ziet dat je voor haar niet eens plezier durft te maken?" ze haalt haar schouders op.

"Lisa, je moeder zou juist willen dat je door gaat met je leven. Dat je het gezellig hebt en plezier maakt. Ze wil niet dat je je hele leven gaat rouwen om haar. Ze wil dat je gelukkig bent" ze grijpt naar de ketting die ze om heeft en knikt daarna.

"Dankje Samuel" ik geef haar een kus op haar mond en sta dan samen met haar op om te dansen.