The Truth ( B-Brave ) NL

Hoofdstuk 45

Sophie

Kaj en ik zijn ongeveer 6 weken samen, maar ik ben eigenlijk alleen met Babette bezig, wat opzich niet gek is, ik bedoel ze heeft een lastige keuze gemaakt en ik wil haar er graag doorheen helpen. Toch wil ik ook tijd voor Kaj vrijmaken.

Babette is inmiddels bijna 20 weken zwanger, wat betekend dat ze ongeveer op de helft zit. Cassius steunt haar in alles wat ze doet. Haar buik is ook al wel aardig dik, wat logisch is. Ze heeft een goed pleeggezin gevonden, die haar kindje zullen overnemen als het geboren is.

Wat er met Dean en Levi gebeurt is verder? Dean zit na al die tijd nog steeds vast, ze hebben zijn bedrijf ontdekt en hij moet nu 15 jaar zitten. Levi is inmiddels al vrij, maar ik heb nog niks van hem vernomen. Hij zou is moeten weten dat hij een kind krijgt.

Anne heeft vertelt dat Tess het al lang uitgemaakt had voor de ontvoering plaatsvond, waarschijnlijk was hij daarom zo prikkelbaar. Ergens voel ik de druk om Levi te vertellen dat hij een kind gaat krijgen, maar dat wil ik Babette niet aan doen. Ik weet zeker dat hij dan bij de bevalling komt kijken, wat me niet slim lijkt.

"Sophie, Kaj roept je" zegt Babette met een glimlach op haar gezicht, ze heeft echt grote stemmingswisselingen. De ene keer is ze zó vrolijk, en de andere keer kan je haar maar beter alleen laten.

"Kom al!" schreeuw ik naar boven. Ik loop de trap op en Kaj's kamer binnen, dat Babette dat kon horen helemaal beneden.

"Je riep?" Kaj schud zijn hoofd. Huh? Maar Bab.. O, ze wil waarschijnlijk dat ik meer met Kaj ga doen. Een glimlach vormt er om mijn gezicht.

"Nu je er toch bent" hij pakt me bij mijn heupen vast en drukt zijn zachte lippen op de mijne. Ik leg mijn handen in zijn nek en kriebel in zijn haar.

18 weken verder

Babette

"Cassius?!" schreeuw ik tussen de pijn door. Ik hoor voetstappen de trap af rennen en Cass komt hijgend de kamer in, als hij ziet hoe ik erbij lig pakt hij zijn telefoon en begint 112 te bellen. Hij ziet er kalm uit, maar ik weet wel beter. Ik zou nog ongeveer 2 weken moeten wachten voordat de bevalling zou beginnen, dit zou kunnen betekenen dat er iets mis is. Wat natuurlijk niet persé zo hoeft te zijn.

"Ze komen eraan, ik bel de andere zo in het ziekenhuis" ik kan alleen maar knikken.

-ziekenhuis-
"De bevalling is begonnen, je hebt 4 cm ontsluiting" zegt de verloskundige tegen me. Ergens schrik ik, ik heb me nog helemaal niet voorbereid. Cassius pakt mijn hand vast, hij steunt me hier zo goed in.

De rest komt de kamer binnen, Sophie glimlacht meteen als ze binnenkomt. Mariëlle legt haar hand op mijn wang, maar zegt verder niks. Het is niet ongemakkelijk want ik weet precies wat ze wil zeggen. Ik geef de rest moeilijk een knuffel, met zo'n buik gaat dat niet makkelijk.

"Sophie, mag ik jou telefoon om dat pleeggezin te zeggen dat het begonnen is?" ze knikt en geeft hem aan mij.

Sophie

Het pleeggezin is inmiddels binnen gekomen en kijken trots naar Babette, ze kunnen zelf geen kinderen krijgen omdat de vrouw niet vruchtbaar is. Het was moeilijk voor haar in het begin, maar ze heeft er mee leren leven. Cassius lijkt zo trots, het is echt schattig.

De deur gaat weer open, maar er komt geen dokter binnen zoals we verwacht hadden. Ik staar vol afschuw naar Levi die langzaam de kamer binnen loopt en de deur weer dicht doet.

"Sophie, wat heb je gedaan?" Kaj kijkt me raar aan.

"Waarom Sophie" zegt Mariëlle teleurgesteld. Ik haal mijn wenkbrauw op.

"Jongens, ik heb het vertelt" ik kijk Babette verbaasd aan, waarom doet ze dit?

"Ik vond dat hij het toch moest weten" ik ben niet bepaald blij met haar beslissing, maar ik kan er nu toch niks meer tegen doen.

"Had je daar mijn telefoon voor nodig?" ze knikt, en ik zie dat ze spijt heeft.

"Sorry" ik omhels haar als teken dat het niet erg is.