The Truth ( B-Brave ) NL

Hoofdstuk 25

Mariëlle

Ik word wakker op de bank van de jongens, ik heb maar besloten hier te blijven slapen omdat Anne Babette en ik toch die danswedstrijd hebben vandaag. Cass zei dat ik het bijna onder de knie had en ik heb gister nog een beetje zelf geoefend voordat ik hier naartoe kwam voor Lisa.

Jai komt ook kijken bij de wedstrijd, en daar zie ik tegen op. Ik probeer hem nog steeds zo veel mogelijk te negeren, wat heel moeilijk is omdat we dezelfde vriendengroep hebben.

Ik loop naar de keuken en maak een broodje voor mezelf. Ik wil niet te veel pakken omdat ik dan het gevoel heb dat ik ze wat schuldig ben. Niet dat ik dat nu niet heb, maar met iets kleins is het minder erg.

Sophie is in Lisa's bed gaan liggen omdat zij bij Samuel ligt. Sophie stond er nog op dat ik daar zou liggen en zij op de bank, maar ik zei dat dat echt niet hoeft.

Als ik net op de bank zit komt Jai binnen lopen.

Nee niet nu.

Gelukkig loopt hij door zonder me aan te kijken.

Jai

Ik heb besloten Mariëlle maar te laten. Ze is boos op me en ik snap waarom, maar zó lang boos zijn om zo iets kleins..

Ik loop door naar de keuken en maak wat broodjes warm in de magnetron. Als die klaar zijn loop ik de kamer in en ga op de stoel zitten. Ik kijk Mariëlle nog steeds niet aan en ik eet rustig mijn broodjes op.

Ergens had ik gehoopt dat ze sorry zou zeggen of zou zeggen dat het wel goed was nu, maar ze zit maar te staren naar de deur.

Ik zucht en loop naar boven, ik ga niet awkward zitten doen nu. Ze zoekt het maar uit. Als ze het goed wil maken sla ik het niet af, ik word blij zelfs. Maar als ze zo gaat doen hoeft het even niet voor mij.

Babette

Ik sta met knikkende knieën op de gang samen met Cassius, Jai, Anne en Mariëlle. De danswedstrijd is begonnen en wij zijn hierna. Ik dacht dat ik de pasjes wel goed onder de knie had maar nu begin ik aan mezelf te twijfelen.

Waarom heb ik niet net zo veel als Mariëlle geoefend. Ik dacht het wel te kunnen dus heb ik er de laatste paar dagen niks meer mee gedaan.

Als ik onze namen hoor begin ik nog erger te zweten. Cass duwt me voorzichtig richting het podium en wenst me succes. Anne en Mariëlle lopen ook het podium op.

Voor dat de muziek begint kijk ik nog even naar ze, ze glimlachen allebei naar me en dat geeft me wat meer hoop.

Als ik de klanken hoor van het intro blijf ik staan tot het mijn beurt is om te dansen. Eerst is Anne, ze beweegt soepel. Ze maakt een klein foutje, maar zo klein dat niemand het opmerkt.

Als ik ben geef ik alles om het goed te laten lijken. Tot mijn verbazing doe ik het zonder fouten, het ging vanzelf. Als Mariëlle ook geweest is stopt de muziek en knikt er applaus.