The Truth ( B-Brave ) NL

Hoofdstuk 38

Mariëlle

Sophie komt de kamer in gesneld met een bezorgd gezicht. Ik kijk haar vragend aan.

"Bab-Babette.." ze word onderbroken door de jongens die de kamer in komen lopen. Als ze Sophie zien lijken ze net zo nieuwsgierig als ik.

"Jongens, Babette is ontvoerd" er gaan zo veel vragen door me heen op het moment dat ze dat zegt; door wie? Waarom? Is ze veilig? Hoe gaat het met haar nu? Maar inplaats van de vragen te stellen blijf ik Sophie ongelovig aankijken.

Sophie haalt haar telefoon tevoorschijn en laat het berichtje aan ons lezen. Ik zie dat Anne's ogen groot worden.

"Levi? Fucking Levi? Jou broertje houd Babette vast? Jou broertje werkt voor Dean?!" schreeuwt ze uit. Sophie's broer?

"Wist je hiervan Sophie" vraag ik serieus. Ze schud haar hoofd en houd haar hand voor haar mond, ik zie dat er een traan over haar wang rolt.

"Waar is ze?" vraagt Cassius hard.

"Ik weet he.." Cassius onderbreekt Sophie.

"WAAR IS ZE VERDOMME?!"

Lisa

"Ik heb het!" Sophie springt op en begint heftig op haar telefoon te tikken.

"Wat heb je?" Sophie houd haar telefoon voor onze gezichten.

"Ik heb een app waarmee je kan opzoeken waar je vrienden zijn" Cassius springt nu ook op.

"Geweldig! Zet hem aan nu"

"Ik hoop dat ze haar locatie aan heeft staan" zegt Sophie terwijl ze op haar lip bijt. Ze drukt ergens op en wacht even.

"Op hoop van zegen" zegt ze nog snel.

Na een paar minuten gewacht te hebben verschijnt er een ernstige blik op haar gezicht. De moed zakt weer in mijn schoenen.

"Niet gevonden zeker" vraagt Samuel treurig.

"Jawel.. Maar.."

"Maar wat?!" roepen we nu samen in koor.

"Die plek.. Ze is in mijn h-huis"

Sophie

Ik draai het slot om en loop samen met de anderen het huis binnen. De woonkamerdeur staat open en ik zie vanaf de hal dat Levi in de keuken zit.

"Hee zusje, heb je je vriendjes een keer meegenomen" zegt Levi met een vreselijke grijns op zijn gezicht terwijl hij onze kant op loopt.

"Levi die normaal, waarom werk jij voor Dean" vraag ik zo rustig mogelijk. Vanbinnen voel ik woede, verraad. Zijn gezicht betrekt.

"Wat jammer dat je er nu al achter gekomen bent, ik wilde je verrassen" zegt hij met een overdreven pruillip.

Ik kijk rond, naast mij is de deur van de kelder die waarschijnlijk op slot zit. Ik zoek de sleutel en steek hem in het slot.

"Dat zou ik niet doen als ik jou was" Levi haalt zijn pistool tevoorschijn en richt hem op mij. Ik schrik even maar herpak mezelf weer. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan, ergens achter die woede zit verdriet. Een beetje onzekerheid zelfs. Ik begin te grijzen en naarmate ik dat doe veranderd zijn blik naar bezorgdheid.

Ik draai de sleutel om, als ik zie dat Levi zijn wijsvinger naar achter haalt hou ik mijn ogen dicht.