The Truth ( B-Brave ) NL

Hoofdstuk 37

Samuel

Het is 2 uur. Ik werd net door Kaj geappt dat de jongens bij Brahim zijn. Voor dat ze weg gingen wilde hij het tegen me zeggen, maar ik sliep nog.

Ik rijd nu naar de studio van Brahim toe. Kaj zei dat hij nieuws had dus dat hij liever had dat ik ook kwam.

Stiekem hoop ik dat de Break afgelopen is, dat we weer gaan optreden en nummers op gaan nemen.

Ik parkeer mijn auto en loop de weg die ik al veel te lang niet meer gelopen heb naar boven.

Ik loop de studio binnen en duw de deur achter me dicht. Ik glimlach naar ze en ga naast Jai en Dioni zitten.

"Samuel" begint Brahim.

"We hebben goed nagedacht" gaat Cassius verder.

"En we hebben besloten" zegt Kaj.

"Dat we gaan stoppen met B-Brave" zegt Jai tenslotte. Het lijkt alsof de grond onder mijn voeten weg zakt.

Stoppen? B-Brave stopt? Waarom? We hadden zo veel lol samen op het podium. Het was zo leuk om de fans blij te maken.

"Gaat het Samuel?" vraagt Dioni als ik niet reageer. Ik schud mijn hoofd.

"Waarom?" vraag ik alsof ik kalm ben.

"We hebben geen inspiratie meer voor nieuwe liedjes" legt Kaj uit.

"En door die lange break zijn jullie veel fans verloren" zegt Brahim.

"Dus daarom stoppen jullie zomaar? Jullie geven het gewoon op als jullie even geen teksten kunnen verzinnen, en jullie maken je niet druk om de overige fans?" vraag ik boos.

"Zo zit het niet Samuel, we hebben er echt lang over na gedacht" Jai kijkt me aan, ik zie dat hij het er moeilijk mee heeft. Ik schud mijn hoofd.

"Ik laat de fans niet zomaar alleen, ik ga wel solo als jullie opgeven" het blijft even stil. Maar Brahim knikt.

"Als je het aan kan, vind ik het heel moedig van je Samuel" hij legt zijn hand op mijn schouder.

"En of ik het aan kan, ik doe het voor de fans" de jongens kijken me glimlachend aan, ze zijn duidelijk trots op me. Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen, ze hebben er ook verdriet in, dat zie ik gewoon.

Sophie

Mijn telefoon gaat, het is Babette.

"Hee, ben je er?" vraag ik meteen als ik opneem.

"Ja" zegt ze kort.

"Gaat het wel?" ik hoor dat Babette slikt.

"Ja hoor, gaat prima"

"Ik hoor dat je liegt Bab, wat is er gebeurt gister?" Het blijft stil.

"Cassius is vreemd gegaan" ik sla mijn hand voor mijn mond. Dit had ik echt niet van hem verwacht.

"Nee, dat meen je niet. Babette ik wil je knuffelen" ik hoor dat ze grinnikt.

"Maak je niet druk Sophie, mijn oma is echt een schat. Ze vrolijkt me wel weer op"

"Mooi, maar je komt nog wel een keer bij mij op bezoek als ik mijn huisje klaar heb hé?"

"Sowieso" ze klinkt al wat vrolijker.

"Maar ik moet gaan, oma roept. Ik spreek je nog"

"Doeg" zeg ik nog voor ze ophangt.

Babette

"Braaf hoor" zegt de jongen die nog steeds zijn pistool tegen mijn slaap aan drukt. Ik laat mijn telefoon zakken, van hem moest ik Sophie opnemen om te zeggen dat ik veilig ben.

"Wie ben je en wat moet je van me" ik zie dat hij grijnst.

"Levi Gorisos" zegt hij met diezelfde grijns. Wacht, ik heb die achternaam eerder gehoord..

"Jij.. De broer van Sophie?" zeg ik verbaasd. Zijn blik veranderd naar nep medelijden.

"Och, voel je je verraden meisje?" zegt hij alsof hij het heel zielig vind. Hij haalt het pistool van mijn slaap en draait zich om.

"Wacht" roep ik voordat hij de deur uit loopt, gelukkig stopt hij.

"Waarom ben ik hier? Waarom ìk?" hij grinnikt.

"Omdat jij een vriendinnetje van Lisa bent schatje" ik walg van hem.

"Dean zit hier achter of niet?"

"Wie anders" zegt hij nog voordat hij de deur dicht gooit en mij alleen achter laat. Ik hoor dat hij de deur opslot doet en weg loopt.

Ik grijns. Sukkel, hij heeft mijn telefoon niet afgepakt. Ik besluit een berichtje naar Sophie te sturen:

"Ik heb gelogen. Levi heeft me opgesloten, werkt voor Dean. Help me"

Ik stop snel mijn telefoon in mijn schoen voordat ze hem vinden en ga rechtop zitten. Ik hoop echt dat Sophie hier niet aan mee werkt en dat ze me niet verraden heeft, dat ze niks van haar broer af weet. Anders weet ik echt niet wat ik moet doen.