The Truth ( B-Brave ) NL

Babette -

Voor degene die zich aan het afvragen waren of Babette haar kind dat ze afgestaan heeft ooit nog gaat zien, is hier speciaal nog één fragmentje uit het verhaal.
Ik was er over na aan het denken en ik kan het niet maken om hem ( ja, het is een jongen ) niet in het verhaal te verwerken.

Babette

Ik veeg mijn de tranen van mijn wangen en we staan met zijn allen op van de kerkbankjes. De woorden van Samuel en Jill hebben me toch wel het meest geraakt, ze hebben zó mooi gesproken. Lisa zal vast echt heel trots op ze zijn, op ons allemaal.

Ik loop achter de rest aan naar buiten en zoek de frisse lucht op, dat Dean er bij is snap ik nog steeds niet. Hij kan het gewoon niet maken, hij heeft haar zo veel pijn gedaan  en als ze dood is heeft hij opeens spijt..

"Mam" een onbekende stem laat me omdraaien en ik kijk recht in de ogen van een jongen, zeg maar jongeman.

"Uh, kan ik wat voor je doen?" het feit dat hij me 'mam' noemde geeft me een raar gevoel. Toch doet hij me aan iemand denken.

"Mam, ik ben het, Revy" zijn ogen vullen zich met tranen maar ik zie dat hij zijn best doet om ze tegen te houden. Revy? Mijn Revy? Het kindje dat ik 19 jaar geleden heb afgestaan staat nu voor mijn neus?

"Revy.." is het enige wat ik kan uitbrengen. Ik trek hem in een omhelzing en alsof ik nog niet genoeg gehuild heb vandaag stromen de tranen al weer van mijn wangen. Mijn gevoelens zijn gemixt, ik mis Lisa zó ontzettend erg, maar ik ben zó blij dat Revy me eindelijk opgezocht heeft.

"Eindelijk heb ik je ontmoet, ik heb hier zo lang op gewacht. Ik heb je gemist mam, vanaf het moment dat ze vertelde dat jij mijn echte moeder bent heb ik je iedere dag gemist" zijn woorden raken me, hij heeft me gemist. Hij laat me langzaam los en ik pak zijn handen vast. Ik kijk hem diep in de ogen aan en zie het stukje dat me bekend voor komt, het stukje dat op mij lijkt. Maar ik zie ook Levi in hem terug.

Cassius heeft ons de hele tijd aangestaard, en ik snap dat dit best wel ongemakkelijk is voor hem.

"Hoe kom je hier eigenlijk" vraagt hij uiteindelijk.

"Mijn pleegouders wilden naar de begrafenis, ze hebben Lisa ook ontmoet op mijn geboortedag en vonden het verschrikkelijk hoe ze omgekomen is" dat is waar ook, ze kenden Lisa.

"Je hebt geweldig gesproken mama, ik ben trots op je" De tranen springen mijn ogen in. Opeens valt me het meisje op dat achter hem staat. Revy ziet dat ik naar haar kijk en glimlacht.

"Dit is Rebecca, mijn vriendin"

VERWIJDER DIT BOEK NOG NIET, er komt nog een update over mijn volgende boek. Wanneer hij komt enz. Zet dit boek anders in je archief, dan krijgt je nog wel een melding dat ik een update gepost heb xxxx