Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Z góry przepraszam za błędy ortograficzne, literówki czy korektę. Nie zwracajcie uwagi ;)
Dawno nie czułam się tak szczęśliwa...
Zrobiło się ciemno, dlatego, aby nie narażać się na podejrzliwość wśród klanu Metkayina. Ciągle czułaś na sobie palce Neteyama i ilekroć sobie o tym przypominałaś przez twoje ciało przechodził przyjemny dreszcz. Szkoda, że Lo'ak przerwał wam moment kulminacyjny. Ale postanowiłaś się na nim zemścić.
Już miałaś wyjść z lasu, gdy nagle przed tobą rozpoczęła się rodzinna kłótnia.
- Nie! Nie zrobię tego!.- krzyknął Neteyam wychodząc z namiotu wodza Tonowari.
- Neteyam!.- Neytiri wybiegła za nim.
- Nie zmusicie mnie do tego!.- odpowiedział.
- Do cholery jasnej, Neteyam!.- Jake Sully również za nim wybiegł.- Zrobisz to, chodźbym miał cię zmusić siłą.
- Nie ożenię się z Tsireyą, aby połączyć nasze klasy.- warknął.
Twój wewnętrzny spokój znowu został odebrany. Twoje serce przez moment nie biło, miałaś wrażenie, że to cisza przed burzą. Miałaś ochotę umrzeć.
- Zrobisz to.- odpowiedział jego ojciec.
- Nie, nie zrobię tego.- spojrzał na Lo'ak'a.- Mój brat ją kocha, ja nie. Nigdy bym jej nie pokochał.
- A to dziwne, skoro ostatnio się całowaliście.- wtrąciła się Tuk.
Faktycznie. Było coś takiego. I czułaś się wtedy, jakbyś wewnętrznie umierała. Zamknęłaś oczy, czując jak napływają do nich łzy.
- I to był błąd, jasne ? Nie wiem, potrzebowałem jakiejś odskoczni o tego wszystkiego...
