23 | jenlisa

20 | kim jisoo

Jisoo'nun hikayedeki güncel hâli medyada ^^

BÖLÜM 20 | KIM JISOO

GÜNÜMÜZ - Rosé'den

"Ben de seninle geleyim." Jisoo kolumdan tutup ilerlerken kolumu ondan çekip durdurdum.

"Ne münasebet canım, sen kendi arabanla git." dedim ama Jisoo bu dediğime gözlerini kısmıştı. Alice arkada durmuş, kaşlarını çatarak bize bakıyordu.

"Geleyim işte." diye ısrar etti. Derin bir nefes alarak ona baktım.

"Ablam benimle geldi, onu da eve bırak."

Gitmek istemiyormuş gibi yüzünü buruşturdu. Ama ona sert bir şekilde bakmaya devam ettiğimde yenilgiyle iç çekti ve elini yüzünde gezdirdi.

Ablamla arabasına bindiğinde ben de kendi arabama doğru ilerledim. Telefonumdan navigasyon uygulamasına girerek konumu açtım. Arabayı çalıştırarak ilerlemeye başladım.

Navigasyona bakarak ara sokaklarda ilerliyordum. Navigasyon cihazları iyidir, yön bulmanıza yardım eder ama bu aptal araçları sizi her zaman saçma yerlere sokar, yolunuzu uzatır ve sizi zor durumda bırakır. Şu anda bile kendi evimin yolunun üzerinde olan bir evi bulamıyordum.

"Sağa dönün." dediğinde arabayı durdurup derin bir nefes aldım.

"Tatlım, sağa yol mu var? Ya sola dönebilirim ya da düz gidebilirim?!"

Kendi kendime konuştuğumu bilsem de, sinirlenmiştim. Öfkeyle telefonu kapıp adrese tekrar baktım. Bu ara sokağı nereden bulacağımı bilmiyordum. Kız sanki ajan, burası nasıl bir sokak?! Kesin misafir gelirse bulamasın diye böyle bir yerde ev tutmuştu diye düşündüm.

Derin bir nefes alıp düz ilerledim. İleri tarafta sola dönüş bulduğumda direksiyonu hemen sola kırdım. Biraz daha ilerledikten sonra sonunda bir ev bulmuştum. Arabayı durdurdum, hırkayı da alarak indim. Jennie'nin yazdığı ev numarasını bulmak için evin üzerindeki sayılara bakıyordum. Fena bir yer değildi ama iyi bir gözetimi de olduğu söylenemezdi.

Jennie'nin attığı ev numarasını bulduğumda telefonu kapatıp cebime koydum. İlerleyerek evin bahçesine girdim ve kapıya yaklaştım. Hafif bir şekilde iki kere tıklattıktan sonra beklemeye başladım.

Elimdeki hırkayı güzelce katlayıp koluma asarken gözlerim evin bahçesinde dolanıyordu. Özel okulda öğretmenlik yapmakta kesinlikle iyi bir para vardı diye düşündüm.

Sonunda kapı açıldığında bakışlarımı kapıya çevirdim. Suzy beni gördüğünde şaşkınlıkla gözlerini genişletti. Ardından hemen dudaklarına bir gülümseme yerleştirerek bana baktı. Üzerinde beyaz bir crop ve mavi bir şort vardı. İnce vücudu ve uzun bacaklarını ortaya çıkaran bir ev kombiniydi üstündekiler.

"Merhaba." dediğinde sesinde neşe vardı. Bu durum ister istemez benim de gülümsememe neden oldu. Kolumu kapı pervazına yaslarken elimdeki hırkayı kaldırdım ve gülümsedim.

"Unutmuşsunuz." dediğimde elimdeki hırkaya baktı. Ardından dudakları aralandı. Galiba gecenin bu vakti bunun için gelmiş olmam onu şaşırtmıştı.

"Ah, çok teşekkür ederim. Buraya kadar bunun için zahmet etmişsiniz." dedi. Kafamı sallarken elimdeki hırkayı ona uzattım. Yüzündeki gülümseme yerinde kalırken hırkayı aldı.

"Yok aslında... Jen ve Alice hırkanızda gözümün kaldığına dair şaka yapınca, kendimi kötü hissettim. Sonra bunu telafi edebileceğimi söylediler ve... İşte buradayım."