23 | jenlisa

21 | dönüş

Uyanık kimse var mı 🤨

Jennie'nin hikayedeki güncel hâli medyada ^^

BÖLÜM 21 | DÖNÜŞ

GÜNÜMÜZ - Jennie'den

Dün gece olan tartışma yeniden tüm sinir ve huzurumu alt-üst etmişti. Olan, yaşanan her şeyden sonra sanki beni sorgulamaya hakkı varmış gibi davranması canımı sıkıyordu. Lisa her zaman beklenmedik davranışlara ve hareketlere sahip biriydi. Bu yüzden asla onun tam olarak ne düşündüğünü, ne istediğini anlamazdınız.

Lisa konusunda emin olduğum iki şey oldu bu hayatta; bana ve Dyanne'e olan sevgisi. Gerçi, artık ben konusu da şüpheliydi.

Lisa şu an sadece kızının iyi olmasını, eski karısının da sonsuza kadar bekar bir şekilde onunla kalmasını istiyordu. Sevgi var mı bilmiyordum, Lisa beni sevmeyi bir sene önce bırakmadı mı? O zaman dün olan sorgu neydi? Neyi göstermek istiyordun Lisa?

Derin bir nefes alarak Dyanne'in yanından kalktım. Dyanne ile yatmama rağmen gece boyunca hiç uykuya dalamamıştım. Sürekli sinirimden sağa sola dönüp durmuştum.

Kendimi toparlamak için ılık bir duş iyi olacaktır diye düşündüm. Birkaç kıyafet seçip duşa girdim. Ilık suyun altında düşüncelerimden uzaklaşarak bir süre vakit geçirdim.

Üzerimi giyinip, Dyanne'i uyandırmadan odadan çıktım. Sessiz ama hızlı adımlarla merdivenlerden indim. Lisa ortalıkta yoktu. Odasında mı diye kontrol etmek için misafir odasına doğru gitmeye başladım. Kapı aralık bir şekilde duruyordu. Yatağının tamamen toplu olduğunu gördüm.

Ve Lalisa Manobal yeniden en iyi olduğu şeyi yapıp, kaçmıştı.

Derin bir nefes alarak odanın kapısını kapattım ve yukarı kata çıkmak için tekrar merdivenlere yöneldim. O sırada kapı açıldı. Lisa üzerinde siyah kabanı ve elinde bir poşetle eve girdi.

Tamam, belki de bu kez günahını almıştım.

Elindeki poşeti kenarda duran sandalyeye bıraktı. Ardından kabanını çıkarıp askılığa astı. Poşeti alıp ilerlemeye başlayacaktı ki, merdiven önünde duran beni gördü.

Bir an şaşırarak durdu ama sonra hemen kendini toparlayarak gülümsemeye çalıştı.

"Günaydın." dedi sakin ve mahçup bir sesle.

Gözlerimi kısarak onun üzerinde gezdirdim. Yanımdan geçerek mutfağa doğru ilerlemeye başladığında sakin adımlarla peşinden gittim.

"Kahvaltıda yemek için sıcak çörekler aldım."

Sanki dün gece hiçbir tartışma olmamış, biz birbirimizle kavga etmemişiz gibi davranıyordu. Neden şaşırıyordum ki? Lisa böyleydi. Sorunları görmezden gelirse ortadan kalkacağını düşünüyordu. Hep, hep böyle olmuştu. Ama artık bunlara izin vermeyecektim.

"Anladım." dedim iğneleyici bir şekilde ona bakarken. Bu dediğimle hareketlerini bir anlık durdursa da, hemen devam etti.

"Dyanne uyanmadı mı hâlâ?" diye sordu.

Yüzüne birkaç saniye bakıp cevap vermeden yine merdivenlere yöneldim. Bu sırada beni, uykulu gözleri ve dağınık saçlarıyla, esnerken küçük eliyle ağzını kapatan kızım karşıladı. Beni görür görmez kucağıma gelmek için hareketlendi.

Kollarımı açıp eğildim ve kucağıma aldım onu. "Lisa annem evde mi?" diye sordu hemen heyecanla. Gülümseyerek kafamı salladım.

"Bugün çok güzel bir gün anne~" diye mırıldandı omzuma yaslanırken.