My Boyfriend is a Boyband

CHAPTER 28: BONDING TIME.

Ken POV'S

I challenged everyone even in my self. Feel alone and weak. I always smile but it doesn't mean I'm fine. I need someone to comfort me but no one can paying attention.

How can I forget the past if what I want to erase is imprinted on my mind?

"Bawal ba akong magsabi ng opinyon? Bawal ba magpaliwanag? Bakit ako nalang palagi ang nagmumukhang maliit?" Sunod-sunod kong tanong saking sarili.

My heart said, I wanna die but my mind said keep on fighting and move on. Pero taena ba't ang bigat? Kahit anong gawin ko in the end, I'm always alone. Not everyone gets the same version as me. Do you know what part hurts for me? It hurts when a healing wound starts to bleed again. When the bleeding starts, it can't be stop.

"Kapit lang, ken kapit lang!" Pabulong ko sa aking sarili kahit na gusto ko ng sumigaw.

Sabi ni Stell, bukas kami pupunta sa bahay ni Josh para bumisita. Kaso iniisip ko,

Sasama kaya ako?

"Ken!" Si Justin.

"Oh?" Ikling tanong ko.

"Ba't ka nandiyan, pasok ka na dun." Ika ni Justin.

"Mamaya na sarap ng hangin dito eh."

"Talaga ba? O dahil sa pagtatalo ninyo ni Pablo?"

"Hindi ha!" Bulalas ko.

"Lokohin mo unggoy!"

'HAHAHAHAHHA'

"Tuloy ba tayo bukas? Parang ayokong sumama."

"Anong trip mo, Ken?"

"Wala lang para kasing tinatamad ako."

"Bakit, dinadalaw ka na naman ng kaibigan mo? HAHAHAHA."

'kaibigan?'

"Sinong kaibigan?"

"Si 'KATAM' HAHAHAHA."

"Katam?"

"KATAMARAN HAHAHAHAH."

'Corny mo Jah'

"Tangeks kamustahin natin si Josh pero bibili muna tayo ng prutas."

"Kayo bahala."

"Omsim. Sge pasok na ako sa loob."

"Sabay na tayo." Pahabol ko kaya nakisabay na akong maglakad sa kaniya papasok sa loob.

Josh POV'S

Good morning!

Iminulat ko ang mata ko. Tumingin ako sa orasan saktong alas-otso na ng umaga.

Haba ng tinulog ko!

"Umaga na pala!" Babangon sana ako ng bigla may nalalaglag sa noo ko na makapal na tela. Medyo tuyo na ito dahil sa nakapatong ito sa noo ko magdamag. Naalala ko bigla si Kathleen, kasama ko siya dito kagabi at gumagawang assignment. Nagku-kwentuhan lang kami di ko namalayang tinulugan ko pala siya.

'ibig sabihin umuwi siya kagabi mag isa? Ba't hindi man lang ako ginising?'

"Hays! Pambihira!" Bumaling ang tingin ko sa lamesita at may iniwan na maliit na papel.

'Hi SLMT sa food...Sorry kung hindi na ako nakapag paalam sayo para gisingin ka. Pagaling ka! namimiss ka na ng Zone. Take care!

-Kath Hart Hart (w/ emoji)

Napangiti ako nang mabasa ang sulat niya. Huminga ako ng malalim at tuluyang nawala ang antok ko kaya tumayo na ako sa higaan. Pag punta ko sa banyo ay naghilamos ako't nag toothbrush saka bumaba. Saktong nandun si Manang Olga at naghahain ng almusal.