Geçirdikleri kaza ile hayatı değişen Lena'nın hayattan ümidini kestiği anda hayatta olduğunu öğrendiği kardeşi ile başlar herşey. Aşk, zorluk ve mücadelenin olduğu bir hayata yelken açar...
• Okurların birbirlerine karşı Hakaret, küfür vb tarzında...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kısa bir düzeltme: VİŞNE. Arkadaşlar bu bölümde zaman geçişi olacak sürekli çünkü Aren Gece'nin büyüme ve Barlas'ın Lena'sız geçen zaman sürecini daha iyi anlamanız için...
🍁
"Baba o güzel değil, bak bu güzel." Barlas gözünü kısarak Aren Gece'yi süzerken Aren saçını savurarak odadan çıkıp mutfağa yürüdü. 7 yaşında olmasına rağmen herşeyi ince düşünen bir kızdı, mavi gözleri ile etrafa neşe saçarak geziyor du.
" O Çocuk için demi bu heyecan?" Aren Gece gözlerini kocaman açıp ellerini beline koyarak babasına baktı dik dik.
" Babacım bu hitap şeklin hoş değil, hem o çocuk benim arkadaşım ve bir adı var. Aslan." Aren Gece'nin hülyalı konuşması ile Barlas kıskançlık krizleri geçirecek raddeye gelmişti ama Aren Gece'nin inadını bildiği için susmuştu.
" Yürü bakalım Aren Gece hanım, daha sonra detaylı konuşacağız bu konuyu haberin olsun." Aren Gece omuz silkerek masaya oturup kahvaltı yapmaya başlarken babasına uzunca baktı.
" Baba?" Barlas göz kırparak konuşmasını beklerken Aren Gece önündeki tabağa bakmaya başladı uzun uzun. " Ben seni herkesten ve herşeyden hatta vişneli kekten bile daha fazla çok seviyorum." Barlas dolan gözleri ile kızının yanına giderek saçlarına öpücük kondurdu.
" Ben de seni vişneli kekten bile daha çok seviyorum kızım."
Aren gülerek ayağa kalkıp babasının yanağını öperek elbisesini giymek için odasına adımladı. Gerçek anne ve babasının kim olduğunu bilse de yanında büyüdüğü bu adama baba demek onu çok mutlu ediyor du. Her akşam birlikte ablasının onlara bıraktığı videoları izleyerek ağlıyordu bu ikili.
Aren saçlarını tarayarak babasının gece hazırladığı çantasını da omzuna alarak babasının odasına adımlamaya başladı. Kapıyı tıklatarak cevap gelmesini bekledi. " Gelebilirsin çilekli." Aren Gece göz devirip odaya girerken ablasının fotoğrafının asılı olduğu duvara tebessüm ederek bakıp takım elbisesinin ceketini giyen babasına hayranlıkla baktı.
" Senin gibi bir adamla evlenmek istiyorum ben baba. Umarım aslan senin gibi olur." Barlas sabır dileyerek kızının önünde diz çöktü.
" Bir adamı sırf yakışıklı diye seversen kötü kalbi seni her zaman üzer kızım. Sen kalbi güzeli sev, hem okuluna bir gün gelip o aslan denen çocuğun kulağını çekeceğim." Aren'in göz devirmesine gülerek elini tutarak yürümeye başladılar.
" İrem teyzen aradı, okuldan sonra barış amcan ile aslı ablanların evine gideceğiz." Aren Gece başını yavaşça sallarken birden durdu. " Alp ve ava ne zaman gelecekler, Lena'yı çok özledim." Barlas Lena'nın ismi ile gözlerini yumarak tebessüm etti, aslı da kızına Asmin Lena ismini vermişti.
" Konuştum ben, bu hafta işlerini bitirebilirse gelecek." Aren başını sallayarak arabaya binerken aklına gelen şey ile hemen tebessüm etti.
" Baba bana bir tatil borcun vardı, hatırladın mı?" Barlas'ın kahkaları arabayı doldururken Aren şaşkınlıkla babasına bakmaya başladı.
