Geçirdikleri kaza ile hayatı değişen Lena'nın hayattan ümidini kestiği anda hayatta olduğunu öğrendiği kardeşi ile başlar herşey. Aşk, zorluk ve mücadelenin olduğu bir hayata yelken açar...
• Okurların birbirlerine karşı Hakaret, küfür vb tarzında...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben bugün buradan, bir abla olarak değil bir anne olarak da ayrılıyorum. Ben bugün kardeşimin ablasıyım. Bizim hikayemiz yeni başlıyor...
• Elimdeki kalemi çevirerek son sorunun cevabını da yazıp geriye yaslandım, her şey o kadar ani olmuştu ki sınav tarihini o stres esnasında unutmuştum. 3 gün sonra Aren Gece'nin doktor randevusu vardı ve ben korkuyordum, gece o kazadan ben gibi etki görmüştü. Şuan emeklemeye başlaması gerekiyor du ama gece henüz harakette bulunmuyor du.
Dış kapının sesi ile hızla düşüncelerimi bölüp ayağa kalktım, hızlı hızlı koşup dış kapıyı açtım. İrem elindeki kutu ile beni itip içeri adımladı.
- Bak bize pasta aldım, Aren Gece nerede?
Yorgun gözlerim pasta ve İrem arasında giderken parmağım ile üst katı işaret ettim.
- Mamasını yediği için şuan huzurla uykuya daldı.
İrem dudaklarını büzüp.
- Neyse kalktığı an yerim onu ben, bu arada neden zombi gibi görünüyorsun?
Göz devirip yanına oturdum.
- Aren Gece gün boyu huysuzdu, uyuyamadım ardından da 200 tane soru çözdüm. O yüzden olabilir.
İrem ağızı açık bana bakıyordu.
- Yani sen o kısa vakitte uyumak yerine ders mı çalıştın?
Başımı sallayarak onayladım.
- Evet, sana da tavsiye ederim çünkü sınava bir haftadan az kaldı.
İrem göz kırpıp saçım ile oynamaya başladı
- Ben çalışıyorum zaten güzelim merak etme sen, ben çalışmasam bile annem gün boyu başımda gardiyan gibi dikiliyor.
Gülerek ayağa kalkıp üstten bakış attım
- En iyisini yapıyor, neyse sen kalkıp pastaları dilimleyip içecek hazırla birazdan Bae gelir, bende güzel bir duş alıp geliyorum.
İrem başını sallayarak ayaklandı, o mutfağa adımlarken ben odamdaki banyoya adımladım, suyun altında bir süre oyalandıktan sonra dolabımdan iç çamaşırı ve günlük kıyafetler çıkardım, aşağıdan gelen sesler ile bae'nin gelmiş olabileceğini düşündüm.
Islak saçlarım ile alt kata adımlarken İrem'in sinirli sesi duyuldu.
- Ya sen öküz müsün acaba? Bebek püresi o ayı balı değil.
Barış'ın sesi ile duraksayıp mutfak kapısından olanları anlamaya çalışıyordum.
- Olabilir, ben çok seviyorum bunu. Hem sen mi ödüyorsun parasını sana ne?
Barlas bey ve bae sabır diler gibi bir halle birbirlerine bakıyorlardı.
- Ne oluyor burada?
Bana dönen gözler ile barış hızla eli ile İrem'i işaret edip.
