Geçirdikleri kaza ile hayatı değişen Lena'nın hayattan ümidini kestiği anda hayatta olduğunu öğrendiği kardeşi ile başlar herşey. Aşk, zorluk ve mücadelenin olduğu bir hayata yelken açar...
• Okurların birbirlerine karşı Hakaret, küfür vb tarzında...
Adım adım büyüyor oluşumuz beni gururlandırıyor size minnettarım, hepimizin başarısı olacağından eminim. İyi ki varsınız 💕
Bu arada 24 Mayıs'ta doğum günüm olucak yani 😁😽 Bir tık daha yetişkinliğe adım atıyorum.
Keyif alacağınız bir bölüm dilerim 🫀
🍁
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızaran ekmekleri makineden çıkartarak masaya yerleştirdim, son olarakta ocakta bulunan çayı sofraya yerleştirerek yukarıda ağlayan Aren Gece'nin yanına koştum. Aren hıçkırıkları arasında etrafına göz atıyordu.
- Geldim bir tanem geldim, ne ağlak oldun kız sen.
Aren kucağımda yerini alırken ben sakinleşmesi için sırtına masaj yapıyordum, bu aralar çok fazla ağlıyordu. Diş çıkarmaya başladığı için sürekli ateşi çıkıyordu. Çalan kapı ile yavaş adımlarla inmeye başladım, Barlas bey Aren Gece'yi görmek isteği için sabah kahvaltısına davet etmiştim ve şuan çok heyecanlıydım.
Son basamağı inmem ile birlikte yerimde durdum, içimden üçe kadar sayarak kapıya adımladım. Kapıyı açmam ile eli havada asılı kalan barlas bey ile karşılaşmam bir olmuştu. Kapıyı sonuna kadar açarak içeri davet ettim.
- Hoş geldiniz Barlas bey.
Bir an bir daha kendisine bey diye hitap etmemi istememesi gelmişti aklıma. Barlas bey derin bir nefes alarak başını salladı.
- Hoş buldum Lena, Aren Gece'yi bana vererek torbaları alır mısın acaba?
Başımı iki yana sallamam ile sürekli çatık olan kaşları bir kez daha çatılmıştı.
- Dışarıdan geldiğiniz için Aren'i veremem size, yukarıda banyo var elinizi yüzünüzü temizleyin de öyle gelin vereyim.
Barlas bey anlayış ile başını sallayarak yukarı adımladı, ben ise köşeye bıraktığı torbaları tek elimle alıp Aren Gece'nin kucağımdaki yerini düzelttim.
- Senin göbeğini doyurduk demi ablam? O yüzden ağlamayacaksın demi?
Aren Gece gülücükler içinde yüzüme bakıyordu, eli saçlarıma gidince tebessüm ettim bu aralar eli çok hareketliydi ve sürekli bir şeylere dokunmak istiyordu.
Adım sesleri ile kafamı merdivene çevirdim, Barlas bey ağır adımlarla yanımıza gelerek izin isteyen gözler ile Aren'e baktı. Yavaşça Aren'i kendisine vererek geri çekildim, Barlas bey Aren'in yüzünü öperken Aren kahkahalar atıyordu.
- Barış neden gelmedi Barlas bey?
Bakışlarını Aren'den çekmeden yanıtladı beni.
- Şirkette işi varmış, bitirebilirse geleceğini söyledi.
Anladım der gibi başımı sallayarak tebessüm ettim.
- Sofra hazır isterseniz şöyle geçelim.
Barlas bey başını sallayarak mutfağa yürüdü. Birden durup arkasına döndü.
