Alles aan jou

3

Donderdag middag. Ik kom als laatste aangelopen bij de andere jongens die al staan te wachten. Koen en Robbie hebben zich al omgekleed, op training komt iedereen meestal al omgekleed aan, dus wij hebben ons net allemaal alvast in onze trainingsbroek en shirt gehesen. Mijn schoenen, sokken en scheenbeschermers zitten nog in mijn tas, die doe ik straks wel aan. Ik heb een zwarte trainingsbroek aan van Feyenoord, en een zwart met rood lang trainingsshirt van Kevin de Bruyne van het Belgische elftal. Ik sla mijn rugtas op mijn rug en kom bij de rest staan. Koen en Raoul zijn aan het praten over iets wat we de laatste les hebben behandeld. 'Ja, we zijn compleet' zegt Robbie enthousiast. Ik glimlach en we lopen met z'n allen naar de uitgang. Ik struikel ineens bijna over iemands voet, grijp Raoul vast en kijk verschrikt op. Milo loopt langs en grijnst. 'Ho, niet vallen muisje' lacht hij. Ik wil omdraaien maar Raoul trekt me terug. 'Grappig man' zegt hij dan tegen Milo. Milo steekt zijn handen op. 'Ik vond het inderdaad wel leuk' zegt hij. 'Dat joch is te bang om zelf wat terug te zeggen' hoor ik een van de andere jongens zeggen. Milo grinnikt. 'Zielig jochie is het ook' hoor ik hem dan zeggen. Ik blijf recht voor me uit kijken en hou mijn tranen in. Ik ben er zo zat van.

We lopen naar buiten, naar de fietsen, en Raoul slaat een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en veeg mijn ogen droog. 'Alles oké?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben gewoon zo zat van hem' zeg ik zacht. Mijn stem klinkt gebroken, al wil ik dat niet eens. Ik slik in de hoop dat het gevoel weg gaat. 'Weet je zeker dat je niet naar een leraar wil om het te bespreken?' Zegt hij vol medelijden. Ik schud mijn hoofd hevig. 'Nee, dat wil ik echt niet, nee' zeg ik fel. 'Oké, oke, Matthyas, als jij het niet wil doen we het niet' knikt Raoul geruststellend. 'Kijk hij staat gewoon te janken' hoor ik achter me. 'Wat een mongool'. Milo's stem dreunt door mijn hoofd. Raoul gaat voor me staan, zodat ik ze niet zie en zij mij niet. Maar ik heb het allang gehoord, wat ze zeiden. Allang gezien hoe ze keken. Ik pak snel mijn fiets en loop weg, met Raoul achter me aan. Naar Robbie en Koen die al staan te wachten. 'Gaat ie Matt?' Vraagt Koen bezorgd. Ik knik moedeloos. Geen zin om hier nog meer energie aan te verspillen. 'Kom, we gaan' zeg ik stug. Ik wil hier nu weg. Zo snel mogelijk.

Als we even later op het terras bij de snackbar in de buurt van de voetbal club zitten, ben ik alles van vandaag al weer zo goed als vergeten. Het is niet heel warm meer, een beetje herfst temperaturen, maar dankzij de zon die nog wel schijnt is het lekker om buiten te zitten. 'Koen sjongejonge eet eens door man' lacht Robbie terwijl hij kijkt naar Koens haast onaangeraakte Patatje Mayo. Koen is heel goed in praten, in eten is hij iets minder. Hij eet graag, maar absoluut niet snel, omdat hij zoveel praat. 'Jaja' zegt Koen en hij steekt een patatje in zijn mond. Ik luister naar Robbie's verhaal over wat hij dit weekend met zijn neef had gedaan. Robbie woont bij ons in de buurt, maar is een aantal jaar geleden verhuisd vanuit Eindhoven naar hier. En dat hoor en merk je aan alles. Hij is brabander in hart en nieren. 'Nou en toen fietste hij dus echt vol de berm in, alleen zijn veteg zat nogsteeds vast dus hij viel zo met fiets en al om'. Halverwege die zin begeef ik het al en lach voluit. 'Veteg' herhaal ik. Robbie heeft me een stomp tegen mijn arm. 'Hou je bek' roept hij lachend. 'Sorry' proest ik uit. Koen en Raoul moeten ook lachen, en we herhalen het woord nog een aantal keer terwijl Robbie teleurgesteld grijnst. 'Maar ja toen lag hij daar dus, en toen is er uiteindelijk een vrouw gekomen die het zag gebeuren en die heeft zijn v-' hij stopt de zin. 'Dat touwtje in zijn schoen' zegt hij dan. 'VETEG' roep ik. 'Ja dat ja, die heeft ze afgeknipt' zegt hij uiteindelijk. 'Hé Robbie, goed verhaal' zegt Koen die hem aanstoot. Robbie haalt zijn handen op. 'Ja, jullie verpesten m'n hele verhaal' schreeuwt hij wanhopig. Wij lachen alleen maar harder. Het is nog grappiger als Robbie begint te schreeuwen. Dan pas komt de echte Brabander in hem omhoog.

Nadat we hebben gegeten en we afscheid hebben genomen van Raoul gaan we naar de voetbal club. We kleden ons om en lopen het veld op. De trainer staat al klaar met pionnen, netten met ballen en een fluitje om zijn nek. 'Ah, jongens, mooi optijd vandaag' zegt hij. We knikken all drie tevreden. 'Willen jullie alvast de pionnetjes klaar zetten? Twee tegen over elkaar, met 2 meter er tussen aan beide kanten' zegt hij. We knikken en pakken de pionnen om ze neer te zetten. Ik ben benieuwd wat we gaan doen. Ik heb er zin in. Even lekker voetballen, hopelijk aan het eind nog even partijtje. Lekker rennen, en alleen bezig zijn met de bal, al mijn frustratie er uit, en als we klaar zijn vanavond lekker douchen en mijn bed in.