Alles aan jou

42

'Wil je de film op bed kijken of op de bank?' Wijst Milo opgetogen tussen zijn bed en het bankje waar we vanmiddag zaten. Verbaast door zijn snelle emotie switch kijk ik tussen beide. 'Bed?' Zeg ik twijfelachtig. 'Is goed' zegt Milo blij en hij draait zijn scherm om zodat hij vanaf het bed te zien is. Vervolgens ploft hij met zijn controller op het bed en klopt hij op de plek naast hem. Ik ga voorzichtig zitten en kijk naar mijn handen. Lichtjes hoor ik hem zuchten en slikken. 'Sorry voor daarnet... ik had niet zo chagrijnig moeten zijn.' Ik draai mijn hoofd naar hem toe. 'Schaam je je voor je ouders?' Vraag ik zacht, om een verklaring te vinden. Milo schud zijn hoofd. 'Niet perse, ze zijn erg aardig zoals je gemerkt hebt'. 'Wat is het dan? Of vond je het niet leuk dat je moeder je lief noemde? Ik vind je eigenlijk ook best lief... tenminste... nu wel.' Milo haalt zijn schouders op. 'Ik... nee. Dat is niet erg.' Ik blijf hem aankijken. 'Wel grappig eigenlijk dat je moeder je lief noemde, ik bedoel... dat had ik niet perse verwacht. En ook niet dat ze die andere vrienden van je niet bij je vond passen' spreek ik mijn gedachten hardop uit. Milo glimlacht waterig terwijl hij naar zijn handen kijkt. 'Ja' zegt hij als enige, met een lacherige toon. Ik voel dat mijn tong woorden wil spreken. Woorden die vragen vormen die al langer in mijn hoofd zweven en die, nu dit onderwerp al is opgebracht, er uit willen. 'Ik... ik snap het eigenlijk niet. Ik bedoel... als iemand daar bij paste was jij het toch wel? Dat dacht ik tenminste altijd'. Milo zucht en legt zijn hoofd tegen de muur. 'Nee, niet perse. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo. Ook nooit geweest.' Ik draai een kwartslag en ga ik kleermakerszit voor hem zitten. Klaar voor een uitleg, want hoewel hij mijn vragen beantwoord, toch snap ik nu nog minder van hem. 'Oke, leg uit, ik snap er namelijk echt niets van'. Milo kijkt emotieloos voor zich uit. 'Nou... dit. Hoe ik nu ben. Met jou. Dat is hoe ik altijd al was. Gewoon vrolijk, onbezorgd. Daarom noemde mijn moeder me lief, zij vindt me lief tenminste. Alleen op school was ik gewoon niet zo.' Ik knik langzaam. Nee, inderdaad. Dat was hij niet. 'Maar waarom? Ik bedoel... je ouders zijn-'. 'Ja, mijn ouders zijn aardig. Ik heb een leuk huis. Ik heb alles eigenlijk'. Vult hij voor me in. Geschrokken zet ik mijn hand achter me. Milo mindert direct volume en kijkt naar zijn handen. 'S-sorry, ik bedoelde het niet boos, ik wist gewoon al dat je dit ging zeggen en-'. Ik ontspan wat en knik. Ja, dat was ongeveer wat ik wilde zeggen. Opnieuw ga ik in een luisterende houding zitten en kijk ik Milo vragend aan, wachtend op meer. Tot ik hem misschien eindelijk eens zal begrijpen. 'Ik ben alleen wel een teleurstelling. Ik ben niet goed in school. Ik ben niet zo als mijn zus, die altijd alles perfect doet. En ik ben gay. Dat eerste kan ik niet veranderen, dat laatste dacht ik wel te kunnen veranderen'. Nu kijkt hij me wel aan. Ik hou mijn adem in terwijl alles op zijn plek lijkt te vallen. 'Je wilde niet je ouders nog meer teleurstellen?' Fluister ik. Milo knikt. 'Ik ben al nergens goed in, en dan kom ik daar ook nog eens mee...'. 'Maar... je pestte mij al vanaf de eerste week van de eerste klas' merk ik fronsend op. 'Ik bedoel... je was toch niet...'. 'Hmh' mompelt Milo bevestigend. Mijn hart stopt even met kloppen als het besef lijkt te vallen. 'Ik- jij-' stotter ik. Milo gaat rechtop zitten en kijkt me aan. 'De allereerste week van school botste ik tegen je op. En toen ik in je ogen keek, en je schattige stem hoorde... raakte ik in paniek. Van alle vlinders. En mijn paniek actie was om je gewoon uit te schelden. Ik was zo bang. Dat ik voor je zou vallen. Dat ik m'n ouders nog meer teleur zou stellen. En uiteindelijk mezelf ook, omdat ik dacht dat jij nooit hetzelfde zou voelen. Ik heb het er uit proberen te krijgen maar het lukte niet. Ik wilde gewoon dat je me haatte en dat ik jou haatte. Meer niet. Maar mijn gevoelens bleven, werden zelfs meer, en ik bezorgde jou er blijkbaar veel meer ellende mee dan ik wilde. Het spijt me echt heel erg Matthyas. Echt waar.' Met grote ogen vol spijt kijkt hij me aan. Mijn hart vult zich met medelijden. Met begrip. Met bevestiging. Alsof eindelijk alles op de juiste plek is. Ik glimlach en sla mijn armen dan om hem heen. Ik voel hoe hij zijn armen ook om mij heen slaat en ontspannen uit zucht. 'Het is goed... Miel' gebruik ik de naam die zijn moeder hem gaf tijdens het eten. 'Kut kind, waarom onthoud je dat?' grinnikt Milo in mijn armen. Ik grinnik zachtjes mee. 'Gewoon, ik vond het cute'. 'Ja?' Milo laat me langzaam los en pakt mijn handen vast. 'Hmh' knik ik giechelend. Milo kijkt even naar onze handen en dan weer naar mij. 'Ik vind jou cute... Matthy' fluistert hij zacht. Ik begin zwaarder te ademen door zijn woorden. 'Ja?' Fluister ik terug. 'Ja, heel cute'. Mijn ogen gaan gedachteloos naar zijn lippen. Hij brengt zijn hand naar mijn gezicht en ik voel zijn vinger door mijn haar gaan tot hij achter mijn kaaklijn ligt. Zacht duwt hij me in zijn richting. Hij leunt voorover en ik kan de adem die door zijn neus ontsnapt tegen me aan voelen. Mijn hoofd is leeg en ik laat me volledig leiden door hem. Ik sluit mijn ogen en voel zijn zachte lippen op de mijne. Diep haal ik adem terwijl er een golf van vlinders door mijn lichaam gaat. Een soort ontspanning, maar dan nog veel beter. Ik voel hoe zijn handen over mijn schouders en boven armen glijden, terwijl zijn lippen tegen de mijne bewegen. Mijn hart stopt als ik de binnenkant van zijn lip voel. Zijn ene hand glijdt terug omhoog en beland in mijn haar, waar hij zijn vingers doorheen haalt en me dichter naar zich toe drukt. Zijn andere hand heeft mijn pols vast en ik merk hoe hij mijn arm rond zijn nek legt. Automatisch leg ik mijn andere arm ook rond zijn nek en ik voel hoe mijn hele lichaam steeds dichter naar de zijne trekt. Zijn lippen sluiten zich af en toe om mijn onderlip en ik geniet van dat gevoel. Ik voel me verliefder dan ooit. Het voelt zo goed. Meer dan goed. Het liefst zou ik willen dat dit nooit meer stopt.

Helaas stopt het na even toch en laat hij mijn lippen los, waarna hij lichtjes glimlacht. Dan draait hij weg en slaat hij zijn hand voor zijn mond. Vragend kijk ik hem aan. 'Wat is er?' Hij schud zijn hoofd. 'Ik kan gewoon niet geloven dat je hier echt bent' mompelt hij door zijn hand heen. Mijn hart maakt een sprongetje en ik sla mijn armen lachend om hem heen. Hij laat zich op zijn bed vallen en ik kruip tegen hem aan. Dicht slaat hij zijn armen om me heen en drukt hij een kus op mijn voorhoofd. 'Ik vind je echt heel leuk Matt' zegt hij zacht. Ik kruip nog dichter tegen hem aan. 'Ik... ik jou ook Miel'.