Alles aan jou

26

Matthyas POV

Ik laat me op het zachte gras vallen. Het voelt niet eens als gras, teniminste, het vangt me op alsof het een groot zacht kussen is. Als ik er met mijn handen overheen ga voel ik echter wel de sprietjes over mijn handpalm kriebelen. Ik kijk boven me. De lucht is blauw. Helder blauw. 'Hey' hoor ik naast me. Ik draai me om. Donkerblauwe trui, lichte spijkerbroek, afgetrapte witte Nikes. Dan kijk ik in zijn ogen. Hij glimlacht. Ik voel overal vlinders. Dit wilde ik zo graag. Ik wil het niet aan hem laten merken, maar dit is exact wat ik wilde. Hem naast me. Hij is echt knap. Heel erg knap.

'Gaat het goed?' Vraagt Milo lachend. Ik knik zacht. 'Heel goed zelfs' geef ik toe. Ik wil het niet zeggen, dat wat ik denk. Toch wil ik aan alles laten merken dat ik hem leuk vind. Zodat ik het niet met woorden zeg, maar meer met daden. Om zonder woorden hopelijk te krijgen wat ik wil. Milo glimlacht en pakt mijn arm vast. 'Kom' zegt hij. Verbaast kijk ik hem aan, maar hij trekt mijn lichaam naar zich toe, tot ik op zijn borstkas lig. Ik leg mijn hoofd te rusten en voel hoe hij zijn hand door mijn haar haalt. Mijn hart klopt in mijn keel en de vlinders zijn verdubbeld. Toch vind ik het ook spannend. Zou hij hetzelfde willen? Zou hij hetzelfde voelen als ik? Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn. Het lijkt wel een droom. 'Matt?' Ik til mijn hoofd op en kijk in zijn ogen. Hij glimlacht voorzichtig naar me. 'Ik vind het echt leuk met je hier'. Hoe ik hier eigenlijk ben gekomen weet ik niet meer. Ik herinner me vaag iets over een voetbal wedstrijd en een kartbaan in een supermarkt. Volgensmij was mijn geschiedenis lerares er ook. En Koen. En we zouden hier heen gaan. Maar Koen is er niet. In plaats daarvan ben ik nu met Milo.

Ik glimlach en knik. 'Ik ook, ik vind het ook echt leuk hier met jou.' Verlegen kijk ik hem aan als hij langs mijn wang streelt. Milo draait me op mijn rug en komt boven me hangen. 'Je bent echt zo leuk en lief en mooi'. Ik verdwaal in zijn ogen. 'Ja?' Vraag ik voorzichtig. Milo grijnst en knikt. 'Ja' zegt hij vastberaden. Ik duw mijn lippen op elkaar. 'Hé doe eens niet' lacht hij. Snel stop ik er mee. Mijn ogen gaan naar zijn lippen als hij dichterbij komt. Ik voel hoe hij me zacht kust. Kort. Voor hij weer los laat. Ik blijf hem aankijken. Hopend op meer. Hij kust me opnieuw. Dit keer langer. Langzaam begint hij me te zoenen. Ik laat me door hem leiden en voel zijn handen over mijn lichaam glijden.
Zacht kreun ik tegen zijn lippen aan. Milo laat me echter niet los. Alles behalve. Ik voel hoe ik steviger in zijn greep vast kom. Ik sla mijn armen om hem heen terwijl hij steeds meer zijn lichaam tegen het mijne aandrukt.

Mijn ogen schieten open. Langzaam kom ik omhoog en kijk ik om me heen. Mijn eigen slaapkamer. Kutzooi. Verward grabbel ik naar mijn telefoon die op mijn nachtkastje ligt. 4:13. Ik laat me zuchtend terug in het matras vallen. Ik kan nog 3 uur slapen. Ik draai me op mijn zij en bedenk me wat ik zojuist heb gedroomd, nu het me nog zo goed bij staat. Ik heb weer over Milo gedroomd. Ik heb weer gedroomd dat hij me kuste. Dat hij me leuk vond, en ik hem. Alleen is het dit keer een scenario dat niet compleet onmogelijk is. Hij heeft me namelijk gister verteld dat hij me leuk vond. Ookal geloofde ik daar niets van. Eigenlijk is hij best knap. En in mijn droom was hij lief en zoende hij best goed. Eigenlijk is hij best leuk. Ergens hoop ik oprecht dat hij niet loog over wat hij zei.

Ik frons mijn wenkbrauwen. Gatverdamme Matthyas. Zink je nou echt zo laag dat, bij het eerste moment dat iemand die je al 3 jaar het leven zuur maakt je vertelt dat hij je leuk vindt, je meteen verliefd op hem bent? Ik raak teleurgesteld in mezelf. Ben ik dan echt zo makkelijk? Mijn hersenen beginnen weer te draaien. Opnieuw denk ik na. Over Milo. Maar dit keer niet over de Milo uit mijn droom. De echte Milo. Aan het moment dat ik mijn handen rond zijn middel had, achter op zijn fiets. Mijn hoofd tegen zijn rug aan. Hoe we in stilte richting mijn huis reden.

Aan het moment dat hij me had opgetilt toen ik mijn enkel verzwikte en, ondanks dat ik tegen stribbelde, me niet op de grond wilde zetten. Hoe hij me stevig vast had in zijn grote armen. Zijn ogen geconcentreerd op de weg voor hem. Zijn bezorgde blikken. Hoe hij bijna boos was dat ik te snel wilde gaan staan. Hoe hij me vroeg of het ging nadat ik werd aangevallen door de scooter jongens. Hoe hij het voor me opnam ondanks dat hij duidelijk al wist dat ik het was die ze te pakken hadden.

Ik staar naar het plafond. Als dat de Milo is die mij leuk vindt, dan hoop ik met heel mijn hart dat hij niet loog gister. Dat hij oprecht was. Dat het geen grap was. En dat ik die Milo vaker kan spreken. Kan leren kennen. Ik kan niet ontkennen dat hij knap is. Dat is hij altijd al geweest. Ik haat hem om hoe hij tegen me doet. Zoals ik al zei: als hij zijn gedrag veranderd, dan praten we nog wel eens. En ik hoop met heel mijn hart dat dat gesprek er zal komen.