Alles aan jou

23

Matthyas POV

Met lood in mijn schoenen stap ik de school binnen. Ik dacht dat er geen dag meer zou zijn waar ik nog meer tegen op keek dan de dag nadat Milo me had gered van de scooter jongens, maar dat kon dus wel. Ik ben nog nooit zo bang geweest om hem weer onder ogen te komen. Gister was hij niet terug gegaan naar de gymles. Hij was gewoon weg. Ik kon met wat lichte pijn en moeite weer normaal lopen en na een nachtje slapen deed mijn enkel het weer als vanouds. Mijn hoofd daarentegen had overuren gedraaid sinds gister middag en ik was doodmoe. Koen praat vrolijk over ik weet niet eens wat, maar ik doe gewoon alsof ik luister naar hem en knik en lach af en toe in de hoop dat hij het niet door heeft.

'Gelukkig hebben we zo Nederlands, want volgensmij ben jij nog niet helemaal wakker' grapt Koen. Ik kijk hem aan. Hij grijnst breed naar me. Ik schud mijn hoofd. Ik heb hem en de anderen niets verteld over gister, en dat hou ik liever zo. 'Nou in ieder geval doet je enkel het wel weer, zou wat zijn als je ook nog eens niet kon lopen'. Ik open mijn kluisje en gooi mijn jas er in, waarna ik mijn Nederlands en Duits boek er uit haal voor zometeen. 'Hé Matt, hoe is het met je enkel?' Vraagt Raoul die samen met Robbie naar ons toe komt gelopen. Ik knik en glimlach. 'Prima, geen last meer van'. Raoul glimlacht en geeft me een knuffel. 'Maatje' zegt Robbie dan en hij slaat vrolijk zijn armen om me heen. 'Hey Robje' zeg ik schaapachtig en ik knuffel hem terug.

'Ahw mijn favoriete koppeltje muisje en brabandertje zijn er ook weer' hoor ik achter me. Ik bijt mijn kiezen op elkaar en laat Robbie los voor in Milo aankijk, die samen met zijn vrienden bij hun kluisjes staan. 'Zijn jullie al officiëel?' Grijnst hij. Boos kijk ik hem aan. 'Wat moet jij toch van mij?' Zeg ik ineens en ik stap boos op hem af. Milo schiet in de lach. 'Ik? Ik moet helemaal niets van jou. Ik ben in tegenstelling tot die kleine daar niet verliefd op je hoor?'. Ik begin haast te koken. 'Ohja? En waarom zoende je me dan gister?' Schreeuw ik. Voor ik er over na heb gedacht verlaten de woorden mijn mond. Ik schrik er zelf bijna van. Ondanks dat kijk ik hem nogsteeds boos aan. Iedereen om ons heen draait zijn hoofd naar ons en het lijkt compleet stil te vallen. 'Ik jou gezoend? In je dromen zeker? Geen dingen in je hoofd halen he muisje?' Zegt hij en hij geeft me een duwtje waarna hij lachend wegloopt met zijn vrienden. Ik blijf hem nakijken. Het liefst zou ik nu achter hem aan rennen. Hem een klap in zijn gezicht geven. Een trap in zijn buik. Tot hij op de grond ligt en dan misschien nog wel even verder. Maar ik weerhoud mezelf daarvan.
'Matt?' Ik voel een hand op mijn bovenarm. Langzaam draai ik me om en kijk ik in de verwarde ogen van Robbie. Ik schud mijn hoofd. 'Ik leg het later wel uit' zeg ik zacht.

'En hij zoende je toen? Oh die is er zo geweest'. Robbie wrijft zijn handen alsof hij zich klaar maakt voor een gevecht op leven en dood. We zitten in de schoolkantine. Het is pauze. Hierna nog 2 lessen en dan zit de dag er weer op. Koen en Raoul zijn nog aan het verwerken wat ik net heb verteld terwijl Robbie al door ratelt over wat hij Milo allemaal aan zou willen doen. De hele ochtend ben ik niet meer lastig gevallen door Milo. Hij heeft zich verdacht stil gehouden. En dat bevalt me eigenlijk wel. Eindelijk eens een beetje rust.

'Maar... hij deed dus weer aardig?' Koen kijkt me vragend aan. Ik knik. 'Ik snap het ook niet. Waarom doet hij het ene moment zo aardig tegen me en dan als we op school zijn doet hij weer gemeen.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik zei het al: Bipolair die jongen' zegt Koen. 'Of hij haalt een grap met je uit' mengt Raoul zich. Ik staar voor me uit. Er zijn zoveel opties. En tegelijk is er geen een. Er is geen een optie voorbij gekomen die me het gevoel geeft dat ik zijn gedrag begrijp. Dat het logisch is. Het is gewoon niet logisch.

'In ieder geval heeft hij zich de hele ochtend niet met ons bemoeid. Laten we hopen dat dat zo blijft' zegt Koen dan. Ik knik. 'Dat dacht ik ook al' zeg ik en ik glimlach. 'Wat hebben we zo?' Vraagt Robbie. 'Eco en Natuurkunde' zucht ik. 'Kluisjes?' Vraagt hij dan. Ik knik en we staan op.
'Ik heb echt zin in training vanavond' zegt Robbie blij. Ik glimlach. 'Ik ook, helemaal na vorige wedstrijd'. 'Komen jullie bij mij eten trouwens? M'n moeder had allemaal pizza's over die op moesten en ze vroeg of wij die niet even konden opeten. Anders is het zonde'. Ik knik en kijk naar Koen en Raoul. 'Koen, Roel' zeg ik. 'Na school bij Robbie eten? Kunnen wij daarna naar training.' 'Wat eten we dan Robje?' Vraagt Koen, die natuurlijk eerst moet weten wat er dan wel niet gegeten gaat worden. 'Pizza' zegt Rob. Koen haalt z'n schouders op. 'Da's prima' zegt hij. Ik schiet in de lach. 'Voor mij ook hoor. Ik eet alles' zegt Raoul geniepig terwijl hij zijn kluisje opent, waardoor ik nog harder in de lach schiet. Robbie schiet ook in de lach en pakt mijn arm vast om niet om te vallen.

Ik verwacht elk moment een opmerking die deze vreugde in een klap weer kan verzieken. Maar hij komt niet. Ik open mijn kluisje en haal mijn boeken er uit, waarna ik de andere boeken er terug in prop. 'Zullen we na school dan eerst nog even wat drinken halen bij de Appie?' Vraagt Robbie. Ik knik en steek mijn duim op. Als deze dag zo door gaat is dit, in tegenstelling tot wat ik dacht, misschien wel de beste school dag tot nu toe.