Alles aan jou

44

Een dunne, toch stevige arm heeft me vast rond mijn middel als ik langzaam aan wakker wordt. Ik hou mijn ogen gesloten en probeer mijn hersenen zo ver werkend te krijgen dat ik me kan bedenken waar ik ben. Er kriebelt een zachte ademhaling langs mijn nek en haar. De dekens, het matras en degene achter me voelen aan als een warm nest waar ik me nog graag even in wil blijven nestelen. Als ik toch mijn ogen een klein beetje open, herken ik de slaapkamer. De voetbal shirtjes aan de muur. De kast. Milo. Ik lig naast Milo. En hij is degene die me dan ook vast heeft. Ik sluit mijn ogen weer en druk mezelf beter in zijn greep. Haast automatisch trekt zijn arm weer steviger om mijn middel. Ik voel een zachte kus in mijn nek. Verder zegt hij nog niets. Ik pak zijn arm vast en verplaats hem meer omhoog naar mijn borstkas. Hij spreid zijn vingers uit waardoor zijn hand haast mijn hele borst bedekt. Opnieuw voel ik een kus in mijn nek, en dan ook op mijn schouder. 'Hey' fluistert hij zachtjes. 'Hey' fluister ik terug. Ik hou mijn ogen gesloten en trek de deken verder over. Ik hoor Milo door zijn neus lachen. 'Wil je nog even blijven liggen schatje?' De vlinders razen door mijn buik bij die benaming. Ik knik enkel. Milo slaat zijn been over mijn benen heen en drukt me tegen zijn borstkas aan waardoor hij zijn arm nu naast mij kan leggen. Echter doet hij dat niet, maar zoekt zijn hand de mijne, die hij na even heeft gevonden. Zijn vingers verstrengelen in de mijne en zijn duim begint rondjes te draaien over de rug van mijn hand.

Na een tijdje zo te hebben gelegen in zijn armen draai ik me twijfelend naar hem om. Ik weet hoe ik er uit zie als ik net uit bed kom, en dat is niet best. De onzekerheid slaat pas echt toe als ik hem aan kijk en hij er geweldig goed uit ziet. Misschien nog wel beter dan anders. Zijn haar is naar beneden gezakt en zit een beetje warrig. Zijn ogen zijn voornamelijk zwart door zijn vergrote pupillen en zijn lippen zijn fel roze. Ik sla mijn armen een beetje voor mijn gezicht om hem niet te erg te laten schrikken en hoop heel erg dat hij niet volledig afknapt op dit moment. Milo bijt op zijn onderlip. 'Goedemorgen cutie' zegt hij zacht en hij haalt mijn armen weg voor mijn gezicht. 'Sorry, ik weet dat ik een vogelnest op mijn hoofd heb en dat m'n hoofd er uit ziet alsof ik 5 jaar geen zonlicht heb gezien' grinnik ik zacht om het misschien iets minder erg te maken. Ik zie dat Milo even naar mijn haar kijkt en dan naar de rest van mijn gezicht. 'Ik vind het juist wel leuk, staat je schattig' zegt hij. 'Hmm' mompel ik. Dat betwijfel ik, maar hij vind het blijkbaar niet zo erg als ik dacht. 'Ik zou elke dag wel zo wakker willen worden' zucht hij dan. Ik kijk opzij terwijl ik een grijns onderdruk door mijn lippen op elkaar te drukken. 'Ik ook wel' zeg ik zacht. Milo legt zijn hand op mijn wang en laat me weer naar hem toe kijken, voor hij een kus op mijn lippen drukt. 'Wil je wat eten? Of eerst even douchen? Ik kan ook eten mee naar boven nemen?' Geeft hij een aantal opties. Ik haal mijn schouders op. 'Ik wil wel beneden eten hoor, dat vind ik niet erg'. Milo knikt. 'Wil je eerst douchen? Of hoeft dat niet'. Ik denk na. Een douche is wel lekker. Al vind ik het soms wel ongemakkelijk om bij anderen te douchen. Aan de andere kant weet ik niet hoelang ik hier nog blijf, en ben ik wel graag fris. Dus besluit ik om dat toch maar te doen.

Milo staat op van bed en loopt naar zijn kast. Even bekijk ik opnieuw zijn lichaam, dat nu nog beter zichtbaar is in het daglicht dat door het raam komt. 'Wil je een trui van mij lenen?' Vraagt hij dan. Mijn hart begint sneller te kloppen. Een trui van hem? Ja, graag. Ik weet niet wat het is met truien van degene die je leuk vindt, maar het idee dat ik nog een tijdje hem dichtbij me kan dragen vind ik heerlijk. Daarom knik ik enthousiast. Milo trekt glimlachend een stapel truien uit zijn kast. 'Hm, een Ajax trui wordt het niet hè?' Mompelt hij. 'Gatver, nee dankje' lach ik. Milo gooit de trui met het logo van de Amsterdamse club op zijn bed en overdreven trek ik mijn hand weg. Milo pakt een grijze sweater met een wit New Balance logo er op. Hij houdt hem omhoog en kijkt me vragend aan. Ik knik blij. Die is goed. Ik sta op en pak de trui van hem aan.

Even later kom ik fris gedouched terug in zijn kamer. Milo zit in zijn raamkozijn met het raam open op zijn telefoon. 'Oh hey, alles gelukt?' Vraagt hij. Ik knik glimlachend. 'Waarom zit je in het raam?' Vraag ik lachend. 'Oh, euh...'. Ik zet een stap dichterbij. Als ik de geur van sigaretten ruik weet ik genoeg. 'Oh' komt er dan ook uit mijn mond zodra in het opmerk. Hij heeft gerookt. Natuurlijk. Ik was haast vergeten dat hij dat deed. Helemaal omdat hij dat de afgelopen 24 uur nog niet heeft gedaan en ook de vorige keer bij mij heeft hij geen moment laten blijken dat hij een sigaret wilde. Milo kijkt me pijnlijk aan. 'Sorry, ik wil er echt mee stoppen. Ik doe er nog maar één per dag en-'. Ik schud mijn hoofd en ga dichter naast hem staan. 'Ik heb geen uitleg nodig hoor. Ik geloof je. Daarnaast is het nogsteeds jouw keuze.' Milo kijkt van me weg. 'Dat zal, maar ik zie wel duidelijk aan je wat je van die keuze vindt.' Ik sla mijn handen achter mijn rug en leun peinzend tegen de muur. 'Sorry' zeg ik zacht. Milo draait zich terug. 'Nee geen sorry, je hebt er alle recht toe. Ik vind het zelf ook verschrikkelijk dat ik het doe. En ik wil juist ook voor jou graag stoppen.' Ik glimlach. 'Dat is lief, maar je moet vooral voor jezelf stoppen. Je bent te leuk om je levensdagen daaraan te verspillen.' Milo glimlacht breed en zucht tevreden uit. 'Je bent lief Matthy'. Ik stap naar hem toe. 'Jij bent ook lief'. Even blijven we elkaar aan kijken, tot Milo zijn benen van het kozijn af zwaait en gaat staan. 'Goed, ik douche even snel en dan ga ik eens even een lekker ontbijtje voor je maken, of ja...'. Hij kijkt even op zijn telefoon. 'We kunnen het beter lunch noemen.'