Alles aan jou

17

Matthyas POV

'Matthy, naar voren' hoor ik de trainer schreeuwen vanaf de zijlijn. Ik zet de sprint in naar voren op het middenveld terwijl ik in mijn ooghoek een kleine bruinharige jongen met de bal zie rennen. Hij wordt gestopt door een verdediger, maar is hem met wat heen en weer passen al snel voorbij. 'Rob, hier' hoor ik achter me, waar Levi staat. Robbie passt in zijn richting en Levi kan hem aan nemen. Robbie is intussen de hoek in gelopen en ik sta zo'n 20 meter van hem af. Ik ren een stukje terug en zie hoe Levi de bal naar Robbie passt. Ik weet dat Rob direct naar mij zal schieten. Dat doet hij meestal. Daarom maar ik me klaar. Robbie neemt de bal niet aan maar schiet hem zoals verwacht direct richting mij. Vanwege de vaart achter de bal gaat hij de lucht in. Ik spring en raak met de bovenkant van mijn voet de bal, die richting het net vliegt. Ik val achterover, maar ga direct rechtop zitten om te zien of het raak was. Het harde geluid van het net dat geraakt wordt klinkt. Ik spring op en ren richting Robbie. Robbie springt op mijn rug, samen met Levi en we juichen alle drie, net als de rest van het team.

'Heerlijke Goal Matt'. 'Ja, die was niet te stoppen, eentje voor in de boeken'. Ik krijg nog wat schouder kloppen als ik de kleedkamer in kom. Gelukzalig zucht ik uit en plof ik neer op de ijzeren bank. 'Ik heb echt honger' zucht ik. 'Nou kom Matt, even douchen en dan trakteer ik je goed?' Lacht Robbie. Ik glimlach en trek mijn shirt uit over mijn hoofd, schop mijn schoenen en sokken uit en haal mijn scheenbeschermers van mijn benen. Ik pak een handdoek en sla die alvast half om mijn middel terwijl ik mijn broekje en boxer uit trek.

Even slik ik als ik de douche ruimte in loop. Mijn ogen naar de grond gericht, om maar zo min mogelijk te zien van hoe alle andere jongens hier staan te douchen. Waarom vind ik dit ineens raar? Ik heb hier nooit raar over gedacht? Waarom nu ineens wel? Ik hang mijn handdoek aan het haakje tegen de muur en druk de douche knop in. 'Matt, heb je zeep?' Hoor ik achter me. Ik schud mijn hoofd zonder op te draaien. Ik krijg een tik tegen mijn rug. Nu moet ik wel omdraaien. Ik kijk recht in de ogen van Robbie, en dan een stukje omlaag naar de fles zeep die hij me aanreikt. Snel pak ik hem aan. 'Thanks' zeg ik en ik draai me weg van hem. Ik doe wat zeep op mijn hand en zet de fles op de grond, waarna ik mezelf in begin te zepen.

'Matthy' hoor ik achter me. Ik draai me om. Lennart staat voor me en reikt zijn hand naar me uit. Twijfelend sla ik mijn hand in de zijne. 'Top goal man, volgende wedstrijd weer zo een?' Hij blijft me vrolijk aankijken. Met alles wat ik in me heb zorg ik dat ik absoluut naar niets anders kijk dan zijn gezicht. Ik zet mijn beste glimlach op. 'Ga m'n best doen' zeg ik. Ik zucht opgelucht uit als hij daar genoegen mee neemt en weer weg loopt. Ik kijk weer naar de grond. De natte grijze tegels onder me waar belletjes zeep overheen lopen. Het warme water dat over mijn nek heen loopt naar beneden langs mijn rug en het doucheputje in verdwijnt. Ik zucht en sluit mijn ogen even. Rustig Matthyas, er is niets aan de hand. Niemand vindt je raar. Het zit allemaal in je hoofd.

Zodra de zeep er af is pak ik mijn handdoek en wikkel ik die om mijn middel, waarna ik de douche ruimte uit loop. In een noodgang droog ik mezelf af, gris ik kleren uit mijn tas en trek ze aan. Er is verder nog amper iemand de douche ruimte uit. 'Heb je haast ofzo?' Grinnikt Koen achter me. 'Niet perse, alleen honger' zeg ik. Als ik lieg dat ik weg moet, mis ik de derde helft, en die is juist zo gezellig. 'Hm' mompelt Koen kort die zich ook af begint te drogen, maar een stuk langzamer. Ik haal mijn jas van het haakje en steek mijn armen in de mouwen. 'Ik ga alvast naar de kantine, moet ik al wat bestellen?' Vraag ik. 'Doe maar een tosti voor mij' zegt Koen zonder op te kijken. Ik knik en loop de deur door, waarna ik opgelucht uit zucht. Tering, waarom was dat zo ongemakkelijk? Waarom twijfel ik ineens over alles aan mezelf? Alsof ik sinds die droom niet meer weet hoe ik moet functioneren.

Ik besluit er niet meer verder over na te denken en loop richting de kantine. De trainer zit daar al met wat ouders die waren komen kijken. 'Kijk eens aan, the man of the match' glimlacht hij breed. Verlegen glimlach ik en kom ik bij hem aan tafel zitten. 'Beloof me dat je deze drive voor de komende wedstrijd houdt he?' Ik knik hevig. 'Ik was niet van plan om hem kwijt te raken nee' lach ik. 'Mooi, dan pakken we nog een paar goede punten vlak voor de winterstop'. Ik loop naar de bar en bestel alvast een tosti voor mezelf en voor Koen, en een flesje AA drink, die ik direct naar me toe geschoven krijg. Als ik wil betalen stoot Robbie me ineens aan, die naast me is komen staan. 'Ik trakteer weet je nog?' Zegt hij. Ik grijns en hij legt zijn pas op het apparaatje. 'Ik heb ook voor Koen besteld al trouwens' deel ik mee. 'Ahw Wat lief dat je voor me betaald Robje' zegt Koen die achter ons staat en hij slaat zijn armen stevig om de kleine Brabander heen. 'Dacht het niet vieze ginger, jij krijgt straks gewoon een tikkie van me'. Koen zet een pruillip op. 'Ik betaal alleen voor mensen die scoren' haalt Robbie zijn schouders op. 'Had dat eerder gezegd, dan had ik hem er ook nog even in geknald vandaag'.