Alles aan jou

43

Milo is achter me gaan zitten en ik lig tegen hem aan tussen zijn benen. Beide zijn we gefocust op de film terwijl Milo af en toe iets vraagt en ik hem een beetje uitleg geef. Buiten is het intussen donker geworden, waardoor de kamer nu nog enkel verlicht wordt door het beeldscherm. Milo heeft zijn armen om mijn middel heen geslagen en tekent met zijn vinger af en toe een beetje over mijn onderarm. Mijn ogen wijken af van het scherm als ik een lichtbron naast me zie verschijnen. Milo heeft zijn telefoon gepakt en kijkt op het scherm. In mijn ooghoek kan ik de tijd zien. 21:23. Ik moet zo waarschijnlijk al naar huis, al wil ik dat helemaal niet. Juist nu niet. Net nu ik me beter voel dan ik me ooit heb gevoeld. Net nu ik eindelijk dicht tegen hem aan kan liggen. Zijn liefde kan voelen. Ik wil hier blijven. Bij hem.

'Matt?' Mompelt Milo. Ik draai mijn hoofd nog een stukje verder naar hem toe. 'Ja?' Milo grist de controller van het bed en pauzeert de film. 'Mijn moeder appte net om te vragen hoe laat je naar huis ging'. Een koud gevoel gaat door me heen. Zou hij wel hetzelfde hebben? Of zou hij intussen wel graag willen dat ik weg ging? 'Oh... ja...' zeg ik alleen. Ik kijk weer voor me. 'Maar eigenlijk wil ik niet dat je gaat'. Fluistert hij zacht. Ik draai me terug naar hem. Hij duwt zijn lippen op elkaar. 'Wil je... blijven slapen? Ik bedoel... euh...'. 'Ja' zeg ik zacht. Ik draai me om en sla mijn armen om zijn borstkas waar ik mezelf stevig tegen aan druk. Ik hoor hem zacht grinniken. 'Oke, dan zal ik dat zeggen tegen haar'.
Milo typt wat op zijn telefoon, en ik zie hem het ding vervolgens ergens op zijn bed smijten. Hij zakt onderuit en slaat zijn armen ook om mij heen. Ik voel hoe hij kusjes op mijn hoofd begint te geven. Overal. Geen plekje uitgezonderd. Het zorgt ervoor dat ik ongecontroleerd begin te giechelen. Milo rolt ons om en komt boven me hangen. Daar stop ik met giechelen en kijk ik hem zenuwachtig aan. Milo zucht even, zonder dat zijn ogen de mijne verlaten. Langzaam laat hij zijn hoofd zakken waardoor mijn hartslag juist stijgt. Ik sluit mijn ogen en voel zijn lippen opnieuw tegen de mijne aan. Hij zoent me en ik laat mezelf weer leiden door hem. Mijn handen sluiten nu uit zichzelf om zijn nek en ik trek hem dichter naar me toe. Ook mijn benen sluit ik om zijn lichaam heem. Zijn lichaam is stevig tegen de mijne aangedrukt. Er volgt een zachte kreun van Milo en zonder dat ik het kan helpen voel ik iets groeien in mijn broek. Kutzooi. Ik laat Milo los waardoor hij mij ook los laat en me vragend aan kijkt als ik rechtop ga zitten met mijn benen tegen mijn borst aan geklemd. 'Gaat het?' Vraagt hij bezorgd. Hevig knik ik. Milo fronst en laat zich zakken tot hij op bed zit en schuift zijn benen in kleermakerszit. 'Weet je zeker dat het goed gaat? Als er iets is dat ik verkeerd heb gedaan kan je het gewoon-'. 'Nee nee, het ligt niet aan jou, ik-'. Hoe moet ik hem dit ooit uitleggen zonder dat het ongemakkelijk wordt? Of hoe kan ik een smoes verzinnen die hem niets anders doet vermoeden. Ik wil hem graag zoenen. Heel graag. Hij moet ook niet het gevoel krijgen dat ik dat niet wil. Waarom reageert mijn lichaam nou weer zo? Waarom? Net als alles goed is?

Milo schuift dichter naar me toe. Ik kijk weg naar het raam alsof ik diep in gedachten zit. 'Matthy?' Ik voel hoe hij mijn hand vast pakt en zijn vingers in de mijne verstrengeld. 'Matthy, vertel het me alsjeblieft. Ik wil graag dat je je goed voelt.' Ik draai mijn hoofd zuchtend terug naar hem. Ik kom er niet onder uit. Niet meer. De enige manier om hem geen twijfels te bezorgen is door de waarheid te zeggen. 'Ik... euh... ik...'. Milo kijkt me lief aan. Hij trekt zijn wenkbrauwen omhoog als een soort aanmoediging. Ik zucht en kijk omlaag. De opkomende bult in mijn broek is intussen weer gezakt door alle spanning. 'Ik kreeg zegmaar euh... je kreunde een beetje en ik...'. Milo begint te grijnzen. 'Je kreeg een stijve?' Beschaamd knik ik. 'Was dat alles?' Grinnikt Milo. 'Nou... dat was anders best ongemakkelijk'. Mompel ik. Milo slaat zijn armen om me heen en trekt me bij de muur vandaan waardoor ik over zijn bed heen rol. 'Dat is toch helemaal niet erg?' Zegt hij terwijl hij naast me komt liggen. Ik haal mijn schouders op. 'Ik vind het eigenlijk wel leuk, dat je je zo door mij voelt.' Ik kijk hem aan. 'Ik- ik wil nog niet-' stotter ik. Milo schud geruststellend zijn hoofd. 'Tuurlijk niet, geen zorgen scha- Matthy'. Mijn onzekere blik vervaagt en er ontstaat een glimlach. 'Schatje'. Zeg ik zacht. Milo drukt een kus op mijn wang. 'Schatje'.

De rest van de film lig ik weer in Milo's armen. Milo had aan het eind gezegd dat ik gelijk had en dat het inderdaad echt een goede film was, en we binnenkort wel deel 2 zouden kijken. Ik trek het t-shirt dat ik van hem heb gekregen over mijn hoofd en haal een hand door mijn haar waarna ik even in de kleine spiegel kijk die aan zijn muur hangt. Milo komt zijn slaapkamer binnen gelopen en bekijkt me even. 'Staat je goed blondje'. Grijnst hij. Verlegen staar ik even naar de grond. 'Hier'. Milo komt vlak voor me staan en geeft me een nieuwe tandenborstel. Een limoen groene. Ik loop achter hem aan naar de badkamer. Milo geeft me tandpasta aan en ik doe een beetje op de tandenborstel waarna ik mijn tanden begin te poetsen. Milo doet het zelfde en komt daarna vlak achter me staan. Tijdens het poetsen bekijk ik ons even in de spiegel. Het valt me nu pas echt goed op hoeveel kleiner ik eigenlijk ben dan hij. Minimaal een kop.

'Ik slaap meestal alleen in mijn onderbroek, vind je dat erg? Anders trek ik ook een tshirt aan'. Zegt Milo die bij zijn kast staat. Ik ben op zijn bed gaan zitten en schud mijn hoofd. 'Nee hoor, is niet erg'. Milo knikt en trekt zijn broek uit, waarna zijn shirt volgt. Ik laat mijn ogen even over zijn hele lichaam gaan. Hij is echt mooi. Heel mooi. Ik voel overal kriebels die alleen maar meer worden hoe langer ik naar hem staar. Milo loopt naar zijn kast om het lampje dat hij aan had gezet weer uit te doen. Het is nu vrijwel helemaal donker in zijn slaapkamer. Alleen vanaf het raam komt wat licht van de lantaarnpalen buiten. Ik sta op van het bed en wacht af tot Milo weer naast me staat. Hij slaat de dekens open en kruipt er zelf onder waarna hij de dekens voor mij open houdt. Voorzichtig kruip ik er ook onder, waarna ik wordt omarmd door de deken. Milo gaat op zijn rug liggen. 'Hoe wil je liggen? Alleen? Of tegen mij aan?' Ik zeg niets en leg mijn hoofd op zijn ontblote borstkas. Ik voel en hoor zijn rustige hartslag dicht tegen me aan. Milo slaat zijn arm om me heen en geeft me een kus op mijn hoofd. 'Weltrusten schatje'. Fluistert hij. Ik glimlach. 'Weltrusten Miel'.